Derin kuytulara düşen bir çıkrık
Bulanık sularını çektiğimiz kuyudur zaman.
Alın çizgilerimizde hüzün yüküyle terleyen
Kasvetli sisli dağların adıdır
Kınından çekilmiş sinsi, sivri dilli bir bıçak,
Türkülerde, şarkılarda, ağıtlarda bezeksiz sözcükler,
Bir sestir dağların ötesinden yankılanan.
Karanlık menzillere doğru koşan yıldızsız bir gece,
Mavi denizlerde çırpınan bir hayal perdesidir.
Aşk yorgunluğu çekmiş yüreklerin
Kırık aynalardan yansıyan paramparça yüzüdür.
Hiç bitmeyecek sandığımız, avuçlarımızdan kayan
Karmaşık nakışlı bir hayatın izidir zaman.
Soğuk kafeslerde üzerimize örtülen bir tüldür
Ölümün soğuk yüzüdür zaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder