Gün batımlarıyla başlıyor hüzün
Geçmiyor zaman, bitmiyor gece
Her gün biraz daha ağırlaşıyor,
Tutuşuyor şuramda bir kıvılcım
Yok olmuyor bir türlü yakıyor içimi
Dışarıda ay ve yıldızlar
Ellerim geziniyor yavaş yavaş şişelerde
Canıma tak eden yalnızlıkların
Dibine vuracağım kadehlerin
Şerefine içeceğim bu gece.
Ay tutuluyor
Kopkoyu bir çarşafa dönüşüyor deniz
İçine çekiliyor suları,
Bir yanık kokusu siniyor
Yaralı başlangıçlara dönen bir aşk gibi.
Bir ışık denizi düşüyor gözlerime
Aydınlığı yüzüme vuruyor hayalinin
Saklıyor sabahları
Sancıları yok edilmiş bir şafağa doğru
Böyle işte;
Gün batımları hüzünlüdür bazen,
Ne yapsan, ne etsen
Bozulur büyüsü aşkın,
Deniz susar, rüzgar susar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder