Güz vurgunu

Gözlerim uykusuz avuçlarım ateş içinde
Sarı soğuk bir sabaha uyandım bugün
Sanırım gitmelere meyilli
Güz vurgununa yakalanmış kuşların
Çığlıkları duyuluyor ötelerden.  

Birdenbire nefessiz kalıyor yüreğim
Üşüyorum;
Sarıp sarmalıyorum yansıyan ışığını güneşin,
Avuçlarımda güz vurgunu yapraklar
Gözlerimde o saf çocuksu düşler
Hala tutuğum
İçimdekileri dışa dökmekte galiba,
Ellerim göğsümde seyrediyorum 
Güz vurgunu kuşlarının göçüşlerini.  

Kim bilir kaç deniz aşacaklar
Kim bilir kaç kere yorgun düşecekler
Kaç kere gönül yorgunluğu çekecekler
Yağmurlara karışıp kaç vurgun yiyecekler

Çiziyor zaman yine vurgun yemiş hüzünlü yolculukları
Sanki gözlerimin önünde,
Güz ırmaklarına akan
Beni bekliyor gibi sonbaharın hüzünlü kapıları
Hazan dilinden artık bütün türkülerim
Eylül'e bakıp ta söyleyemediğim
Vurgun yemiş  şiirlerim...