Hayatın Türküsünü Anlamadan

Gerilerde kalacak  
Bazen bir şiirin bizi uyandırdığı baharlar  
Hayatı çılgınca seven yanımız, 
Çok gerilerde kalacak çok.  

Günün birinde  
Hepimiz susacağız sonsuza dek, 
Zaman susacak, 
Türküler, masallar susacak, 
Unutulmaz sancıların  
İzi kalacak yalnızca yaraların.   

Mor çizgili perdelerin ardından
Bir sabah
Masmavi bir bulutun peşinden
Dönüşü olmayan yollara düşeceksin
Düşlerin kandırmış olacak seni
İçinde büyüterek beslemek istediğin hayat 
Gitgide uzaklaşacak senden, yaşamadan,
Ve daha sonra
Son sözünü söyleyecek sana hayat.   

Boğazın kuruyacak zifiri katran karanlıkta 
Her şeyin bir sonu olduğunu hatırlatacak sana 
Avucunda sıkı sıkıya tuttuğun
Zaman saati düştüğünde yere,
Koynunda çırılçıplak kalacaksın toprağın
Sonra;
Susacaksın,
Öyle bir susacaksın ki 
Hayatın türküsünü anlamadan...