Yıkılıyor aniden hayatın köprüleri
Işıksız yürüyor bulutlar,
Karanlıkta yabanıl bir yalnızlık
Nefessiz kalıyor umutlar
Kavruk sesli yaylalardan
Duyuluyor çığlıkları.
Alıcı kuşları, sınırsız gökyüzünün
Koynunda fırtına üfürüyor,
Kasvetli bir dağın ötesinden
Çığlıklar duyuluyor.
Ağıtlar tüttürülüyor
Anadolunun tatsız sofralarından
Kasırgalı bir hüzne dönüşüyor
Umutsuz kapı aralıklarından,
Ötelerin çığlıkları duyuluyor.
Soluklanıyor zaman
Yarının zehirli diliyle
Güneşsiz sabahlara uyanıyor
Göğün kabuk bağlı yalnızlığında
Sancıların kara coğrafyasının
Gök kubbeden çığlıkları duyuluyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder