Ateşle rüzgarın dansı gibiydi yaşadıklarımız
Kasırgalar estirmişti yüreğimizde bir zamanlar sevda,
Uçurdum kuşlarını aşkın artık
Özlemlerini ilmik ilmik dokuduğum sevdamın
Yalnızlığın sonsuz ormanlarına saldım.
Ondandır belki donuk bakışlarım
Ondandır belki hıçkırıklarım
Unutulmuş resimlere bakarken
Ondandır ağlamalarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder