Alevden tomurcuklar

Şafağın uykusundan nazlı bir sabah uyanıyor avuçlarımda  

Dudaklarım yanıyor sanki gül alevinden kaçırılmış  

Yanaklarıma düşüyor gölgesi aşkın  

Uzanıp duruyor şimdi saksılarda begonviller  

Okşuyorum incitmeden yapraklarını, alevden tomurcuklarını.  

Yüreğimdeki yağmurlarla bir ırmağa akan  

İçimde yeşeren kırmızı gülleri topluyorum  

Rüzgara savrulan kızıl tomurcuklarını,

Yağmurun yağmadığı çöllerde, kana kana suyunu içtiğim pınarın

Nazlı çiçeklerini topluyorum baharın. 

Gül gibi güneş oldun, ufukta beliriverdin birden

Ansızın çıkıp geldin bütün engellere rağmen

Uçup geldin bir kuş gibi

Bir sonsuz mavi çizip yüreğime

İçimdeki yaraları kanatarak geldin

Alev alev yeniden tomurcuklanan aşkın. 

Ve.....

Rüzgarların uğultusuna karışıp kaybolup gidiverdin yeniden

Beyaz papatyalarla sarılmış yüreğimden birden,

Zemheriden bir çığ çarpıyor usumun gergefine şimdi

Ateşler düşüyor, alevden tomurcukları patlıyor içimin

Utangaç bir mavi süzülüyor gözlerinden, yanağına süzülen

Hafiften bir rüzgar, bir şarkı düşüyor dudaklarıma

Bir yangının külünü yeniden yakıp gittin.