Özlediğim şimdi çok uzaklarda
Hüzünlü şarkılar söylüyor şimdi eski yağmurlar
Ah nereden baksam, ah o eski deli dolu günler ne güzeldi,
Şimdi yoksun, bir bulut gibi gittin uzaklara
Bensiz, benden uzak bir anıya doğru.
Nerden baksam bir hüzün yumağı, damlayan bir gözyaşı gibi
Açıp kendi içime düşüyorum, rüzgar rüzgarla konuşurken
Boşluklar kalıyor önümde, arkamda derin boşluklar
Senin soluğun esiyor nefesimde, seninle yaşadığım
Aynı gökyüzü, aynı mavi içinde.
Sahipsiz söylenmemiş bir şarkısın belki, aynı yürekte
Hayat akıp geçiyor beklemiyor oysa bizi
Yeni acılar birikiyor, yeni aşklar yaşanmışlıklar
Buğulanıp çarpıyor gökyüzü lambalarına.
Avuçlarımda bir yığın yaprak güzden kaçırılmış
Gün yorgun, bütün yollar yorgun yarınlara uzanan
Öylesine yorgunlar ki şarkılar
Birikiyor yine de gelmiyor o beklenen.
Ben başkasının yalnızlığı olabilir miyim
Bir anı olabilir miyim kendini terk eden, bir kimseye,
Bir umut gelir mi şimdi, herkesin kırığının olmadığı
Büyülü bir gülüş olur mu zaman bilmiyorum.
Bir dal üzerinde sarı yapraklarda geçer gider Eylül' de
Aşk yeniden başlar, aşk yeni başlar, bahar geldiğinde
Bir zeytin ağacı gibi ta derinlerde köklenir
Gök masmavi, yemyeşil olmuş ağaçlar bir bakmışsın
Sarmaşıklar fısıldar yine o eski bahçe duvarlarından sarkan sana
Aşk yeniden filizlenir yüreğinin gövdesinde
Ve;
Uçsuz bucaksız hırçın bir deniz olur yeniden sevda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder