Lebaleb Yalnızlıklar

Bırakıp bizi gitmiş umutlar bizden habersiz, uzaklara

Korkular nasılda kuşanmış lebaleb yalnızlıklarla

Güler misin ağlar mısın, ne bileyim ben

Keşke bana hiç sormasaydınız, salınıp duran zerreleri. 

Daha karanlık bir kaygıya dönüşüyor bu diyarlar

Sabah olmadan kayboluyor güneş

Lale mevsimlerinde, tomurcuğu açmış menekşeleri kırağı kesmiş

Eskilerden kalmış o kafa hala kaskatı

Karanlık engel kurmuş yollara 

Kol geziyor lebaleb yalnızlıklar. 

Yarıda kalıyor kimileyin cemre söylenceleri

Takılıyor dönerken plaklardaki nağmeler

Eski hazzı vermiyor, sevdalı zamanların çoğalan şarkıları. 

Yalanlar doluştu durdu imgelere, kekeleyip durduk

Tek ağızlı ince makaslarla kesiyoruz tümceleri

Sürgünlere işleyen belleksiz bir ayaz,

Öfkeyle besleyenler var bıkmadan dillerimizi

Alaca şırıltılar arasında nehirler bulanık

Uykularımız. tedirgin, koyuyoruz başımızı taş yastıklara. 

Nerede nasıl bulacağız kendimizi , zakkumlu dokunuşlar arasında

Tıknefes aşınmış merdivenler içinde

Kırılgan duruyor aynalarda yüzler,

Şimdi pırpırsız yaralı kalpler, bir türlü uçmuyor

Yeni bir şarkı olup dolaşmaz oldu yürekler, yeni aşklara konmuyor. 

Ne olduysa oldu, bize

Onca anlamsızlıklar içinde küle yatırdık sevginin güllerini

Sol yanımızdan, sağ yanımızdan, ortadan, kıyıdan

Vurgun yedik, hepimizi vurdu inmeler,

Uzak memleketlerden toplanan kuşlar

Dudak izleri bırakıyor, lebaleb yalnızlıklar. 

Kestiremedik bir türlü sürüp giden yalnızlıkları

Meğer, ara sıra el ele, baş başa kalmak varmış,

Kulaç kulaç kaçış, bu kaçıncı düş

Eller üşümüş

Derinlik kaplamış her yeri, bir anaforun ortasına düşmüşüz. 

Artık masallar tükenme vaktinde, bu pusarık iklimde

Isırgan otları arasında dağlandı ellerimiz

Acının tadıyla körelmiş dillerin ucu

Akşam yemeklerinde çatallı yollar çıkıyor karşımıza

Yokluğun üzerinde taş kesiliyor yürekler

Yoksulluk utangaç dalgaları tırpanlamakta durmadan

Simsiyah ufuklar, sisten ayrık değil, hiç bir şey görünmüyor

Solup gitmekteyiz lebaleb yalnızlıklar arasından

Sırsız aynalara takılsak ta, çıkış kapısına ulaşırız

Lebaleb yalnızlıklar yerini kalplere bırakır bir gün

Yürür umutlar yine, karanlıklar aşklara

Güne yeniden, yeniden, yeniden başlarız...