Ben Hiç Aglamadım ki !

Zaman asılı kalmış uzaklarda  

İçin için ağlamakta ruhum, 

Gecenin gözlerinde, 

Ateşe verdim yüreğimi  

Sanki yüreğim ellerimde,  

Hissettim kokusunu  

Tenin tene temasını. 

Sanki sihirli bir değnek değmiş gibi  

Hiç bitmeyecek bir aşk sanmıştım  

Bitiverdi, oysa aldanmışım, 

Sen gittin. 

Dar geçitlerden geçiyorum şimdi

Bütün kırılmış kalplerin ardından

Gözlerimi bırakıyorum

Yağmalanmış zamanlara düşlerimi

Uçsuz bucaksız uçurumlara

Avuç avuç yağmurlara, 

Gözyaşları bırakıyorum. 

Güller sensiz açtı bugün

Soluksuz kaldı hıçkırıklar

Ayrılmakmış oysa sevmeler

Hani dökülür ya sarı yapraklar,

Dallarından ağaçların

Sonbahar ayrılık gibi geliyor bana

Söküp atamıyorum dikenli telleri içimden

Kanıyor yüreğim

Omuzlarım ağırlıktan çökmüş

Yerin derinliklerindeyim gibi sanki

Üşümelerim kanıyor. 

Kendi düşünden sıyrılmış

Sarı, mavi bir mevsimdi, bıraktıklarım

Doyumsuz coşkuyla dalgalanırdı

Ilık bir nefes gibi ruhum,

Ah o şarkı düşmezdi dilimizden

Mavi zamanlardan kalan

Takılıp giderdik fırtınalarda uzaklara. 

Şimdi;

Perdeler oyalanıp duruyor meltemlerle,

Yolunu bekleyen pencere kenarında

Solgun petunyalar. 

Begonyalar, menekşeler,

Ben miyim bunca yolları boşuna aşan

Sırılsıklam yağmurlarda oluşum boşuna mı. 

Kim demiş gecenin gözleri mavi diye

Bugün yağmurlardan bir damla yaş daha

Bulutları bekleyişim üşümelerim boşuna mı?

Benim sana yazdığım bu son şiirim desem

İnanır mısın?

Ağladım desem inanır mısın?

Üşümelerim kanıyor oysa,

Ben hiç ağlamadım ki

Ben hiç ağlamadım ki...