Adımlar

Hayatın tadı kaçtı, yönünü değiştiriyor zaman  

Göçebe bir ruhla çatışmakta insanlık, 

Artık farklı öyküler yazılmıyor hayattan  

Herkes kendi yalnızlığı ile baş başa  

Evlere çekilmiş, aynı öykü yazılıyor durmadan.  

Başka bir zamana evriliyor adımlar  

Zebaniler kesmiş yolları, tırpanlayıp durmakta yüreğimizdeki körpe tomurcukları  

Kol geziyor artık damarlarımızda gri kan  

Gözler buğulu, uçuk bakışlar, etrafımızda mutlak ıssızlıklar. 

 

İlkin aynalara düştü yüzümüzdeki o koyu kırmızı utangaçlıklar

Sonra serin akşamlar indi, biryanımız kor alev

Tüttü yol çizgileri, çekip gitti adımlar 

Bize el sallayarak, öteki baharlara hızlanarak,

Kaçıncı iç çekişler kaldı, kaçıncı düş yorgunlukları yarınlarımıza

Vurduk dibe kadar, kaç kere vurgun yedi yüreğimiz. 

Sonrasız bir kaygıya dönüyor gece olmadan şafaklar

Günlerin mevsimlerin adı kayıp

Bir sağa, bir sola kaçıp duruyor adımlar. 

Bir kaç kanat çırpması gibi yaralı kuşların

Bir yığın düşle yatıp kalktık , öylece kaldık

Nerde hata yaptık biliyor muyuz?

Avunuyoruz dünden bugüne, geriye biriken ne varsa

Bütün şehirler yasak bize

Sürüp gider sandık sevdalanmalarını, adımların

Yalpalayıp durduk, diz çökmüş kalkamıyoruz,

Tükendi masalsı öykülerde, sevdalı düşlerimiz

Tutunamadık bir dala, ötelere savrulduk. 

İçimizde mehtabı doğuran tek deniz kalmadı

Çiçekleri kavruldu bahçelerin, ayaz üşütmekte

Nerede kaybolacaktık, nerede bulacaktık kendimizi

Nerede hata yaptık, nerede yanıldık

Kimseler söylememişti ki bize, lebaleb kalabalıklarda

Dönüp dönüp duran, o şaşkın gölgelerde öleceğimizi...