Girdiler kapılardan
Girdiler pencerelerden
Dipsiz kıyıların dibindeki gölgeler gibi
Girdiler öpüşürken kuytularda
Kırdılar kanatlarımızı
Kırdılar dallarımızı, umutlarımızı
Yine de;
Göğüse benzer bir kafesti taşıdığım sırtımda
Ben,
Yani Ben,
Dört mevsime böldüm bıkmadan
Usanmadan
Bu yürek sızısını...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder