Papatya Sevdası

Ah cancağızım, ah güzelim benim

Yoruldum

Ne zaman bitecek bu papatya falları,

Bendeki o büyülü ormanda

Nasılda yankılanıyor derinden derine sesin

Toprağın kırağı çalmış çim kokuları arasından

Çıkıp gelmeni bekliyorum özlemle

Beyaz bir papatya gibi, gülüşünle. 

Evet önümüz bahar biliyorsun

Papatyalarda açacak gelincikler arasından

Gülerek,

Belki bir duvar, belki bir pınar başında

Sedir ağaçları dibinde, dilek tutacağız belkide birlikte

Belki de bir ayrık otunun yanında

Aynı dileği tutarız papatya fallarından kim bilir,

En beyaz bulutunu boyar gibi göğün

Kar beyazı yapraklarını savururuz güneşe karşı

Kokusunu paylaşırız yudum yudum

Tekrar soluklanır yeniden nefesimiz. 

Bilemezler nasılda aramıştık birbirimizi

Bilemezler nasılda sevmiştik papatya fallarını

İki sevdalı yürek hasret içinde birbirinden ayrı. 

Akşamın gölgesi uzadı ay ışığında yüzüme

Güzelliğinin şarkısını söyler yıldızlar

Uykularımın bir köşesinde nöbetteyim

Yine fal tuttum papatyalardan, sen uzaktayken yine,

Üşüyorsun biliyorum, kısacık bir gölgenin sığınağında

Aç ellerini bir bak

Dün kopan bir yaprak

Kurumuş nasılda çığlık atıyor avuçlarında

Öyle sessiz, öyle suskun

Yüreğinin derinlerinde belki beni duyarsın diye...