Kabus

Umutlarımızı öldü...
Gizemli sevdaları erişen mavi düşler bırakarak
Artık güneşin kucağında esrik kuşlar yok, 
Sis gecenin üzerinde yükseliyor ağır, ağır
Uykular bölük pörçük
Rüzgar estikçe savrulan yaprak gibi
Bin bir çığlığa dönüşür oldu
Gün ışığında hayat...

Yalanlarla ihanetlerle dolu
Şimdi dolaşıp duruyor aramızda bir kabus,
Akşamın karanlığı oturuverdi ansızın
Çılgın ve hüzünlü, dokunarak yüreğimize
Bir giz dolu bir şey var, gözyaşlarımızda
Bazen yaz ortasında hüzünlü
Bazen kırılıp dökülmüş bir sevda
Acılar kuyusunda çaresiz...

Ve hala akan ne varsa kalan,dokunan yüreğimize
İniyor ağır ağır dibe
Sular ve zaman akarken sonsuzluğa,
Bakışlar bir buz, kara bir kan içinde
Gülüşler gömüldü ta derinliğe...