Duyamıyorum hiç bir ses

Hayatın içinde umutlar, 

Yükselen çığlıklar,
Acı, hüzün , gözyaşı  
Gecikmiş saatinde günün 
Kınından çıkarken soğuk 
Soluğumuzla ısınıyoruz vadilerde...

Zamanın gizine varıyor,
Gökteki her şey farkına,
Yıldızların, güneşin, ayın 
Dünyanın en zorlu işine tırmanıyoruz.
Gözlerine, onların
Sararak, soğuk ve karanlığı,
Puslu bir günün ortasında.... yalnız.

Gözlerimi boğazın lacivert sularına
Çevirip duruyorum,
Üsküdar sahilinde
Bir süre öylece kalıyorum.
Güneş; bir yüreğin çırpınışı gibi
Kayboluyor uzakta.
Ufuk çizgisini geçen kuşlar,
Evlerin çatılarına konuyor çırpınarak
Bir ses kulaklarımda;
Haykırıyorum kalabalıklar arasında
Sessizliğin ortasındayım sanki
Duyamıyorum hiç bir ses...
Duyamıyorum, herkes kör sağır