Bir hiç ugruna

Bir hiç uğruna bozuluyor bu gizem  

Güneşi görsek yararsız, 

Bir kahır ülkesine dönüşüveriyor bu topraklar  

Hiçliklerle savaşıyoruz, hiçliklerle boğuşuyoruz  

Akrep ve yelkovanı boşuna dönüyor sanki saatlerin.  

Yürüdüğümüz yollar bir umutla başlıyor, hiç uğruna bitiyor, 

Sürüp giden hiçlikler içinde buzdağına çarpıyor zaman, 

Sıcaklığını bırakıp giden mevsimler var  

Boşlukta yankılanan aşkların haykırışları var. 

Dudaklar hiç olmadık nedenlerle titrer bazen

Bir başka yere çıkış varmış gibi gülümseyerek

Nasılda yoksullaşıyor duygular birden bire

Yüreğimizin arka odalarında saklı sandığımız sevgiler. 

Bir hiç uğruna fışkıran sevgilerin gölgesinde saklıdır hüzün

Bitti derken acılar solar sevgi çiçekleri güzün

Mavi düşler üstüne düşüverir kara bir leke bir gün

Kaybolur birden arzular, bastırılmış ruhlarda yüzün. 

Ah bu mahsun bakışlar, ah bu azalışlar

Hep aynı mıdır, hep aynımı bu acılar

İri dalgalar arasında  hep aynı mı kayboluşlar

Bitip tükenmek bilmeyen bu tükenişler, bu arzular. 

Hep aynı mı, bir hiç uğruna bu hırslar

Közlü düşlerimizi düşürüyoruz avuçlarımıza

Anılarını avutuyoruz yorgun argın, tepeleme yüreğimize sığınarak

Etrafımız kum tepeleriyle dolu 

Gece gündüz demeden açmaya çalışıyoruz binlerce kürekle yolu

Koca bir suru yıkarak, düşe kalka, dönerek

Bir hiç uğruna...