Hiçlikler masalı

Uzaklardaki düşlerin içinden kopup gelen  
Bilinmeyen çöllere doğru göçe durdu yüreğim  
Saplanıyor hiçliklerden birine sürgünüm kendi yolumda, 
Bu vakitten sonra kim girebilir benimle birlikte şu derin kuyuya.   

Dağ eteklerinin gerisinde tükenmiş ay oyunları  
Soluğum ıradıkça ruhumda büyüyor, bulutlara karışıyor dağ gibi anılar   
Söküp yüreğine iliştiriyor şimdi beni rüzgarlar. 

Oysa cilveleşmekteydi Eylül'e aldırmadan, kumrular
Çiçekleri açardı sevdanın yeniden sen görünseydin
Kokun hücrelerime sinerdi,sanki kızıl bir menekşe
Gözlerin mavilerdeki Eftelya' ları boğan köpüklü bir deniz. 

Kasırgaların biçtiği bozkırlarda bir şeyler var
Bir Ebru görüntüsü gibi solumaktaydı zaman
Geçmiş zaman bahçelerinden koşup gelen
Çekip gittiler kocaman belirsizlikler evrenine
Ateş böceklerinin gezindiği sarmaş dolaş olduğum gölgeler.  

Zaman bıraktığım yerde öylece duruyor şimdi
Solumaya çalışıyorum uykuya derin derin dalarak
Eylül' de kayacak yakında elimizden bir başka mevsimlere. 

Hüzünler var gelip yerleşiyorlar sere serpe alnıma,
Sen kuşların uğramadığı yapraksız Eylül ağacı
Kimin çölleştirdiğine bir türlü akıl erdiremediğim. 

Sardunya çiçekleri buz kesti Babil'in asma bahçelerinde
Yaprakları dağıldı ilkin
Bulutların gölgesi bile biraz kırılgandı, biraz masum
Fısıltılar içinde ömür kendi masalını dokuyor galiba.  

Karanlığa teslim edilmiş kızılca kıyametten gelen 
Hırçın bir dalganın tiz sesidir gece
Fısıltılar içinde boğulmuş, sayısız bir haykırış boşluğa düşen

Kendine çekiyor, alıyor derinliklerine bir anafor
Avazım çıktığınca bağırıyorum şuracığa
Çekilecek tadı kalmadı artık bu iki kapılı hanın
Bir yaren beklemek boşuna, tek başına.  

Dizginlenemeyen bir zamandır benim yolculuklarım
Ansızın dağılıp ortaya saçılıyor tükenen aldanmışlıklarım,
Dikenler batıyor sırtıma uykuya uzanmak zor,
Dizletrim yorgun gölgeler sekiyor, kendi hedefine yürürken
Çılgın arzularla tutuşan gece, usulca kül oluyor yanmadan
Geçmişin rüyalarından uyanan hiçlikler masalında aşkların...