Açelya

Bir bulut gibi çöktün içime

Çisil çisil sabaha kadar yağan

Bir yağmur olup

Güneşin doğuşunu bekledim Açelya,

En olmaz yerimden yakaladın beni

Bir yalnızlık içine giriyorum

Kulaklarımda adın çınlıyor Açelya. 

Uzat bana o gül kokulu ellerini

Bir başka dünya yarat bana

Geçen günler hiç yaşanmamış gibi

Dizlerinde uyut beni,  

Her nefes alışımda seni hatırlıyorum

Ayrılığın bendeki izlerini çalan

Rüzgarımdın sen benim. 

Dilimde kilitli

Adın eski bir öyk0 yüreğimde çakılı

Oysa sendin, yaşamımın sonbaharı

Şiirlere vuruyorum şimdi kendimi. 

Azmı dolaştım

Kuytu, salaş şarapçı meyhanelerini

Azmı hüzünlere meze yaptım kadehlerimi

Tek başına gitmiyor bu kadehler Açelya

Öyle ya;

Ruhuma ses veren sendin

Sakin göllerin kuğusuydun

Bir çiğ tanesiydin

Bahar sabahlarında yaprakların,

Ömrümün en güzel tılsımlı masalıydın

Şimdi,

Altın kadehlere dolduruyorum

Adın gibi gülüşünü Açelya

Avunuyorum. 

Gözlerim hüzün yağmuru

Aynalarda arayıp duruyorum kendimi şimdi

Bulamıyorum eski halimi

Anlamamışım meğer

Günden güne gözkapaklarımın çöküşünü.  

Susar içimde sesin

Bir şehir yanar yüreğimde alev alev

Kopmakta en olmaz yerinde şu yürek

Takıldın kaldın

Kanım donuyor damarlarımda

İçine çekiliyor

Üşüyorum

Kollarında ısıt beni

Isıt beni Açelya....