Lacivert Uykularda, Ekim'de Hala

Ekim sabahına açtım perdeleri
O hışırtıları sızlıyor kulaklarımda hala

Yeşile çalan o körpe yaprakların,

Şimdi yok oluşları yükseliyor

Ufukta uğuldayan,

İçime bir hüzün çöker birden

Ne acılar biriktirmiş 

En hüzünlü öyküsünü dokumuş 

Eylül, Ekim'e sarkarken meğer. 

Nefesi çalınmış bir şarkının sancısı çöktü içime

Bir yüreğin ezikliği var bende sinesine çekilmiş

Oysa nasılda sevmiştim

Gök mavisi gözlerde o içten sımsıcak gülüşleri

Okşar gibi mevsimleri

Bir kor ateş gözlerime bakar gibi,

Yanarak gömülmek isterdim oysa

Gün batımı güzelliğinde

Akşam gölgesinin vurduğu lacivertlerde. 

Nasıl da değişmiş birden

Soluksuz kalmış derin bakışlar içindeki

O buğulu gözler

Derme çatma aynalarda tütsüyor mavinin görüntüsü

Şimdi uzak o mevsim

Lacivert hala uykularda, Ekim'de. 

İçimde fırtınalar kopmakta

Ağlamakta

Yasaklı zamanların çiçeği 

Şimdi zakkumlu dokunuşlar içinde

O gizemli uğultulu Ekim bahçelerinde. 

Taze ılık serin rüzgarlardan uzak

Dalgaların hırçın sesleri

Sızlıyor şafak uzak  denizlerde

Içimde göç etmiş kuşlar var

Ihlamurların çiçek açtığı zamanlardan,

Derinlik kaplamış her yanı

Uzanmış gözbebeklerimize hüzün

Bir efsunlu çiyin ıslak kokusunda

Lacivert hala uykularda

Ekim akşamlarında çaresiz. 

İçim ah çekiyor yine sorma

Ay ışığından bile ürkek utangaçlıklarla

Yürek yangınlarından kaçar gibiyim

Anılar biriktiriyorum artık sana

Bir düşte unutulmuş, 

Uykuların bir köşesinden

Lacivert mevsimlerden

Esmer bir akşam vakti Ekim' de

Ekim' de sana

Anılar biriktiriyorum 

Anılar biriktiriyorum...