Son Ayrılıklar

Bozkırları yeşil bir aşıya hasret kalmış

Nasıl da kaçıyorum bağ bozumu sağanaklardan

Dokunamadım birtürlü kuşdilinden sevdalara

Ulaşamadım yürekten yüreğe akan sulara. 

Kendince gidesim var kendimce uzaklara

Yitip günün karanlığında sessizce buraları

Cemre söylencelerinde mor atlaslı bir desenle

Ansızın yüreğine düştüğüm gibi

Her bahar başka zamanlarda

Gidesim var

Çoğalmak için yarınlara aşkları. 

Sabah uykularından süzülen

Mor yapraklı gamzelerden

Vurup gidiyor ötelere tutamadım gülüşleri

Damlayıp durmakta şimdi,

Alev alev yanan dudaklardan sızarak

Gümbür gümbür çağlayanlara dökülmekte

Bir bir kirpiklerden akan gözyaşları.  

Canım epeyce sıkkın bir yanıp bir sönmekte

Eski baharlar sanki yok gibi

Çırpınıp duruyor

Atmıyor yüreğim eskisi gibi,

Bir uzanıp, bir dokunmak istiyorum oysa son defa

Mavi, kırmızı, yeşil derinlikli bir aşka

Üşümeye başlamadan yüreğim

Son ayrılıklara. 

Kaç yerimden yanılmışım, tıpkı gözlerin gibi

Ne zaman düşleyeceğim kendim olmayı

Özlemesem mi diye daha fazla düşünmeyi

Çünkü sürgün vermiyor artık dokunduğum yıldızlar

Çiçeklerini sanki kavurmuş ayaz

Son ayrılıklar

Kül solumalar...