Şairim ben
Kapatıp gözlerimi
Bir şiirin omuzuna koyarım başımı
Bir yolculuğa çıkarım
Düşler sokağından bahara
Avucumda büyüttüğüm çiçeklerle.
Şairim ben
Yağmurlar serpiştiririm
Bütün hüzünleri okşayan kirpiklere
Alev alev yanan çıra gibi
Yıldızlar indiririm
Mor güllerle bezenmiş
Gecenin tül perdelerine.
Şairim ben
Soluğu yüreğimde
Sığınmış göğüs kafesimde
Çırpınıp duran
Kanatları kırık
Serçeler beslerim özenle.
Şairim ben
Beyaz bulutları kararmış gökyüzünden
Umutlar dağıtırım
Perçemli bir ay düşürürüm
Uykusunda, uysal dalgalara.
Şairim ben,
Çoğaldıkça çoğalan
İçten sımsıcak gülüşlere
Gölgelerini bırakırım sevdanın
İçi telaşlı derin gamzelere
Düşlerden seslenirim
Şiirler iliştiririm.
Şairim ben,
Bir avuç külden
Mutlu masallar yaratırım,
Hiç batmayacak bir tekneyle
Sonsuzluğun bittiği yere giderim
Simli yelkenler dokurum ilmik ilmik
Kuzey rüzgarlarından.
Şairim ben,
Bir taş fırlatırım
Derin kuytulardan gelen seslere doğru
Mecalsiz, anlamsız, yorgun imgelerden
Şiirler yazarım
Bir mavi okyanusa dökülen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder