Yarının Ritüeli

İki nokta arası bir doğruda
Gidip gelen bir hayat

Bir köhne sığınak

Hüzünlü süzülüşlerde güneş

Gökyüzünde yalpalanan uçurtmalar,

Teninin üstüne giyinmiş bir yürek seğirmekte

Boşluklarda üşümekte

Sarıldığı yaralı zamanlardan kalma. 

Yarım yamalak, derme çatma

Yaralı bir sevda

Dudaklar gül sesleri sayıklamakta,

Çok oldu yaz geçeli

Kırmızılı her gece

Fallar yalan söyler belki

Yıldızlara sormalı bence.  

Eksikti kayıptı yüzü

Başlıyordu içinde yolculuğu

Oylumlu düşlerden ıramış gibi hayali

Kaç kutup yıldızının heybetli gölgelerinde kayboldu

Derin sularda gömülü şimdi oyaları.  

 

Vurur bayırlardan kıyı kayalıkların sırtına

Savrulur bir fırtına denizinde

Bir sahili kucaklar gibi

Çarpar böğrüne 

Sarhoş öfkeli dalgalar

Gökyüzünün ışıltıları düşerken tene

Amansız bir hayal bir serap gibi

Karabasan olup girer düşlerine. 

Sardıkça sarar

Acı kesen yüreği

Bir tutam gül rengi

Yakamozlardan yansır birden

Ateş böceklerinin sesleri.  

Belki bir gün

Belki bir sabah

Belki baharda ısınır 

Derin susmalar,

Uzun geceler sonunda

Yeni bir gün başlar belli

Aldığı yaraları sarar cemreler

Gökyüzü, ufuk, deniz mavi

Demet demet demlenir şarkılar

Gül bahçelerinde yine belki

Endamlı denizler gibi kırbaçlar kıyıları

Doruklardan sallana sallana gelir bir gün

Kucaklar arzuları

Dudaklardaki uçukları

Efsunkar gülüşlerle öper

Yarının ritüeli...