Hiçbir yere açılamayan kapılardan girdik
Birbirimize kapandık, içimizde
Çoğalamadık azaldık hep.
Işığın yok, yalnız birlikte söndük
Birlikte yitirdik sevdaları,
Tuz gibiydi gülüşlerimiz.
Şimdi bazı yorgun gecelerde
Yanımda kokusunu hissediyorum
Saçların, yanık.
Gülümsemelerin silikleşiyor geçen günlerle birlikte
Sen bir köpük kadar beyaz
Güneş kadar sıcaktın, buz gibiydin
Yarında öyle olacak galiba.
Kıyısız gemilerle dolaştım, yıllarca
İç içe hüzünler yükleyerek,
İçimde bir şeyler sönüyor
Çekiliyorum dışımdan içime doğru artık
Kuruyan güller gibi,
Orada;
Sen hiç yoktun aslında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder