Sığ denizlerin suları çekilmiş
Rüzgarları kalmış yığılmış yelkenlere
Deniz kıyısından, en uzak denizlerde
Unutulmuş bir martı
Ellerim kollarım tükendi
Karanlıkta el sallamaktan.
Bir ay tutulması gibi sanki
Yüreğim tutulur
Devinip durur içimde her şey
İçim fısıldar sessizce yüreğime
Senden ne kadar koptu
Ne kadar kaldı senden bende geriye.
Ay kapanıyor yüzüme
İçli deniz şarkıları geliyor aklıma
Unutamadığım pek çok şey olacak,
Rüzgar nemli ,hava saldırgan
Gider bulur muyum acaba
Benim yalnızlığımı?
Eller bulunuyordu yüreklerde aranan
Eller mendil sallıyordu giden gemilerin ardından
Alıp götürüyordu ay karasında
Büyük sevdaları uzaklarda hatırlatan.
Benim sularım vardı hep akıyordu
Hiçbir yerde birikmeden hep akıyordu,
O unutulmaz buğuyu yaratan…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder