Gülün kanı

Bir deniz ufkunda akan bir zaman  
Denize atılan yaralı bir balık gibi  
Çırpınıp duruyordu yaralarıyla güneş  
Akıyordu geceye kan kırmızı bir gülün kanı  
Güneş batarken giyiniyordu gece ceketini harlanıp.   

Bir gülün serüvenidir bu belki  
Güneşin battığı yerdeki yalnızlık, 
Hep suluyordu gülün kanıyla
Onarıyordu kendini durmadan gün batımlarında. 

Zeytin ağaçları yatarken uykuya
Çöküyordu gece
Güneş bir başka güne akarken
Uğurluyordu gidişini gülün kanı
Geceye sızan güneşin terini kurutarak.  

Bir rüzgar dokunuyor tenime
Binlerce yıldız düştü,
Gülün tacı düştü,gülün kanı denize,
Demini alarak
Işıklarıyla kaybolurken güneş,
Nakış nakış işleniyordu gülün kanı
O büyülü maviye...