Ölüm Üzmez Bundan Sonra Beni

Bir buğu var gözlerimde

Eylül'e takılı kaldı bakışlarım

Bazen bir sonbahar rüzgarı seslenişlerim

Bazen yönü belli olmayan yapraklar gibi savruluşlarım,

Yastığıma sinmiş kokun

Kaç geceyi uyuttum, kaç sabaha açtım gözlerimi

Yüreğim yangınlarda, isyanım var bölük pörçük uykulara

Zemherilere dayandı ısıtmak varken seni bu yürek 

Özlemek beklemek varken seni

Bir başka mevsimin güzüne tutuldum

Üşüdü bedenim 

Sen gideli. 

Azmı savaş verdim kendimle

Bir başka yağmur yağdı

Güz dalları gibi döküldüm yollara yaprak yaprak

Ellerim bir başka dokunur oldu tene,

Kabul ettim artık sarı sonbaharları

Kör uykular ne kadar zormuş meğer

Gizlemeyi beceremediğimden yüzümü

Hep sobelendim zaman oyunlarında

Kimi önüne kattı beni

Kimi parçalayıp yuttu ölmekten öte,

Dönüp baktım ne kalmış ayak izlerimden geriye

Yosun tutmuş bir yürek duvarında kazılı bir aşk. 

Tek yanlışım, ortasından başlamışım seninle hayata

Bir çalar saat gibi hep kurmuşum zamanı sana

Sabır taşım olmadı ki hiç benim

Erken çıkmalarım oldu, kapıyı çarparak ardından senin

Alnımda ders kitabı

Yaşam notlarımın kayıtları yüzümde ince ve derin

Değeri bile yazılmamış bir hayat defterine

Öğüttükçe öğütmüş sensiz ömür değirmeni beni. 

Yüreğimi acıtmakta hala yokluğun

Ne bir zor veda,ne zor elvedaymış gidişin,

Karsız bir kış gibiyim

Yaşlandım, yolun yarısını görmeden hayatın

Artık bende gitmeliyim

Sessizce göçüp gitmeliyim

Yırtık bir göğün yaması sırtımda

Bırakıp gitmeliyim eylüle

Bundan sonra nasılsa ayrılıklar acıtmaz beni

Acıtmaz beni

Ölüm üzmez

Ölüm üzmez bundan sonra beni...