Gittigin Yagmurlarla Gel, Eylülde Gel

Garip bir telaş var içimde şimdi

İşte yine güz renginde gözlerim

Öyle zor, öyle zor ki sensiz yaşamak

Oysa;

Yağmurlarla geldin eylülde

Seninle karşılaşmıştık yağmurlarda

Yüz yüze bakarak donup kalmıştık ikimizde

Yürümüştük, kenetlenmiş parmaklarla

Islanmıştık

Öylesine tatmıştık ki mutluluğu birlikte

Sanki o anda kalbim duracakmış gibiydi

Sığamıyordum, başım dönüyordu, seni soluyordum,

Kelimelere gizlenmiş aşkla beslerdik eylülleri

Yaprak yaprak açılmıştın

Bir derin sesi vardı gözlerinin

Bütün güllerden derin bir bakışın vardı

Bir şarkımız vardı kulaktan kulağa fısıldanan

Işıltılı güz masallarına sığınmış. 

Gittin yağmurlarda yine, yağmurlarda geldiğin gibi eylülde

Ne günahımız vardı ki bizim

Bırakıp gittin beni, bırakıp yalnız başıma

Bırakıp gittin beni hüzünlerimle baş başa

İçin için yanmakta ruhum

Dayanamam, dayanamam, son gidişine dayanamam.  

Öyle fırtınalar estirdin ki yüreğimde

Vedayı anlat deme bana anlatamam,

Gülüşünü öpen güneşini özledim

Yüreğim avucumda

Tut derim, ellerimden son nefesime kadar

Hadi gel, kollarım açık

Beyaz bir güvercin gibi gel

Bir ışık huzmesinden süzülerek

Gel bu son yağmurlarla

Eylülde gel

Eylül yağmurlarıyla

Gittiğin yağmurlarla gel