Eylül vurmuş bağlara bahçelere
Yaprağın alnında erimekte güneş
Bir garip yalnızlığı anlatır gibi sanki
Rüzgarlarda uçar gibi gördüm ben hüznü.
Uzaklarda eylül şarkılarının söylendiği
Şimdi keder ormanlarından geçiyor yüzüm
Sarınıp süzgün sarı yalnızlıklara
Ağzım bıçak açmaz oldu
Sesim çıkmaz sözüm kalmaz oldu.
Bir rüzgar vurmakta yüzüme
Yağmurlarla beraber
Süzülüp gözyaşıma karışan sarı yapraklar
Yanaklarımdaki nehirlere katışmakta şimdi
Dudaklarımdan okyanuslara akan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder