Bıraktım kendimi bir sarı mevsime
Alıp gidiyor yine sol yanımdakini söküp Eylül
Ah ne çok denedim ah
Hüzün pırangalarını koparıp atamadım
Başaramadım bir türlü,
Bir rüzgar esti uzaklardan
Ne varsa alıp götürdü
Uykulardayken düşlerim, avuçlarımdan.
Alabora olur içimde bir yerde bekleyen tekne
Nereye gittiğimi bilmiyorum
Ruhumu uzun bozkırlarda soluksuz
Rüzgarlara bıraktım
Yaktığım kır çiçeklerinin küllerini,
Sararmış bir yaprakta
Eylül' den kalan bir iz
Erkenci gölgeler düşürüyor
Ekim' e sarkan yollarıma.
Ben Eylül' ü gökte uçarken gördüm
Tamda orada başladı işte bendeki hüzün,
En sızlayan yanlarımda
Bir yangındır ki hiç dinmeyen
Birçok acıyan yerime bastım kızgın demiri
Dağladım yüreğimi.
Ah sen var ya sen,
Nerden çıktın yine gece gece
İçimdeki fırtınalar depreşti yine
Anlatıp duruyorum güze düşenleri
Sancısı vuruyor yüreğime
Bundan değil midir ki Eylül'ün gidişi
Sarı hüzünler bırakmakta bedenime.
Susarım;
Hasret kalmışım o uzak maviye
Issız yüreğimle
Ulaşmak istediğim o son cemreye
Bir gelsen diyorum
Arıyor seni gözlerim
Yağmur olur düşerim belki gözlerine
Şu sarı gölgelerden bir alsan beni
Uykusuz gecelerimden alsan
Bıraktığım, bir kayıp limandan yalnızlığımı
Ekim' e sarkmadan beni
Bir alsan, bir alsan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder