Yitiriyor galiba büyüsünü renkler
Koyu bir sise dönüşüyor boyadığım tuvaller
Lekeleniyor toprağa düşen her damla,
Kaçıyor çiçeklerin kokusu
Çoğalıyor gittikçe yalnızlıklar.
Uğultuları bozulmuştur bir kere
Sol yanımızdaki çağlayanlarımızın
Başkalaşıyor portrelerin rengi git gide
Başlıyor yalnızlıklar
Korkular, çığlıklar ve belirsizlikler.
Ağdalı, inatçı bir acı yüreğimde
Ne oldu bu sevgilere
İçimizdeki o çılgın sevdaların ışığına ne oldu
Bir alev topunun ortasında gömülü şimdi
Tek tek yalnızlıklarda
Suları tutuşuyor içimizdeki nehirlerin.
Seni düşünerek
Sayısız düşlerden sıyrılan
Gölgelerini silmek kolay değil anıların,
Yalnızlıklardan süzülen
Ben yine o şafağı bekleyeceğim
Maviye boyanacak yine başaklar.
Yayılacak yine ortalığa yonca kokuları
Zerdali çiçeği gibi serin açan
Çoğalacak yine Nilüferler
Gamzeleri çoğalmış gülümsemeler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder