Cemreler düserken

Cemreler düşerken  

Çığlık çığlığa derinden gelen  

Bir ıslık sesi duyulur, bir iz, ücralardan  

Bir ışık huzmesinden süzülen  

İner döne döne gökyüzünden bir mavi kuş  

Bir yıldız, bir çiçek, 

Bir kelebek konar  

Bırakır bir öpücük dudaklarımıza  

Uyanır sessizlikler birden uykularından,   

Tatlı ürpertilerle yüreğimiz. 

Bir aşk doğar

Telaşlı gecelerin renginde köpüren

Sedefli dalgalarını avuçlar kıyılar,

Yakalarız işte o zaman, saklarız göğsümüzde

Serin dağların içinde akarak, çağlayanlar gibi. 

Yaşamı, geciktirmeden. 

Cemreler düşerken

Ciğerlerimize çekeriz yudum yudum aşkın soluğunu

İçimizi yakarcasına, solmadan umutlarımız

Artık oturmaz yerinde, sığmaz içimize yüreğimiz. 

Cemreler düşerken

Uçarak, sadece kuşlar gibi uçarak

Yola çıkıp gideriz, rüzgarın tatlı esintilerinde

Konarız belki bir nazlı çiçeğin tomurcuklarına,

Ürkek ve çatlak dudaklarımızda

İşte o zaman başlar gülüşlerimiz. 

Bazen uykulardayken sen

Yağmurlu duyguların sokağında,

Cemreler düşerken

Sadece bakmak yeter gökkuşağına

Düşlerine kaçmak istersin işte o an

İstersin, geçmiş zaman sevdalarına. 

Cemreler düşerken

Sözcük bahçelerinden devşirilmiş

Şiirler savrulur rengarenk aşklara

Yudum yudum içeriz sevdayı avuçlayarak

Yakalarız güneşin doğuşunu şafaklarda

Uzanırız başak tarlaları gibi sonsuza. 

Bir masal köyü olsa

Artık bitse bu mutsuzluklar,

İlk yazlara uzanan ellere uzansak

Çıkıp gelse, çoğalsa sonsuza kadar

Mutlu yaşantılar, katışsak hayata

Dolunayların doğma zamanlarında

Gümbür gümbür atsa kalplerimiz

Keşke, hep böyle olsa

Cemreler düşerken...