Fırtına sessizliği

Yüreğimin koynuna koyuyorum usulca avuçlarımı
Ertelenmiş düşlerimin sızısı karanlıkta şimdi,
Dolunay tutuldu ardından
Göğsüme doğru yükselen bir çığlık
Haykırdım duymadılar bile
İçimdeki fırtınanın sesini.

Çürüyor ellerimde
Şarap kızılında bir gökyüzü
Yalın bir yalnızlık dokuyorum yüreğime
Issız ormanların fısıltısı gibi,
Sırtımda bir fil sürüsü fırtına sessizliği.

Gri bir bulutun gölgesinde
Hep susuyor, yağmurlar kendi uykusunda
Bir fırtına kopacak birazdan,biliyorum
Denizi olmayan bölgelerde
Öptüğüm yerden, kirpiklerinden

Kayıp gitti yaşanmış sandığımız dünler
Düşünü kurduğumuz ömür penceresinden
Oysa beklemektir bu, özlediğin birini beklemek
Geçmiş zamanın ayak seslerinin gelişini
Yüreğe düşen o fırtınanın sesini.

Cemal Çelik