Ebedi bir unutuş

Bir şeyleri eksilir, 

Kopar hep zamanla insanın,
Yüreğinden, anılardan, yaşadığı aşklardan
Eski tozlu albümlerde siyah beyaz resimlerde  

Yalnız izleri kalır geçmişin.

Ezer hoyratça hayat bazen insanı
Sonra acı bir rüzgar eser
Boynunu büker, sessizce dökülür yapraklar

Gönül bahçelerinde birikir onca keder.

Kopar teker teker içimizden hatıralar
Söner yüreğimizdeki alev
Kalır hüzünlü avuntular.

Örtülü evlerin pencerelerinden bakarak
Yalnız geçen gemilerin sesleri duyulur uzaktan
Dudaklar titreşir, şimdi uzaktadır tan.

Sonra uzak bir kentte yalnız
Öper yüzünü çisil çisil yağan bir yağmur
Bulutsu gözlerinden akar ıslatır yanaklarını,
Ve...
Uzatır elini ebedi bir unutuş
Koparır yüreğimizdeki anıları !