Yaralısın

Kaç gecedir uykusuzdur bu gözler

Bir türlü sabah olmayı bilmez

Talan olmuş yüreğinde

Serseri bir rüzgar esmekte,

Derin yamaçlardasın

Çoraklaşmış bir hava ile birlikte. 

Aklını, kalbini, yüreğini

Gövdeni verdin yeri geldi

Kendine bile karşı koydun gün geldi

Yüzyüze gelemedin 

Bir türlü kendi kendinle

Kıramadın zincirlerini

Bakamadın aynalarda yüzüne

Sonrası mı ?

Yaralısın. 

Bulmayı çok istediğin şeyleri kaybettin hep

Bir gülü koklayayım derken kanadı avuçların

Her şey boştu, yoktu

Bomboştu işte, avuç için yaralı,

Bakarsın bazen, bakarsın etrafa

Bomboştur bakışların

Takılırsın aynı noktaya

Yaralısın. 

Bir yere yaklaşırsın, bir ses gelir kulağına

Yeşil otların uğultusu altında

Belkide bir adam ölüyordur

Belki de bir sona yaklaşan,

Kırılan bir umudun kıyısında bulursun birden kendini

Bulursun ağlarken yüreğini

Çünkü, yaralısın. 

Ayaklarının dibinden geçer hayatın

Bir başka sen olursun, sen olmadan

Vakitsiz zamanlarda bölünür durursun

Kaybolursun, kalabalıklarda boğulursun

Sessizce boşluklarda, duman duman

Bir şehrin kuytu köşesinde, kendini nefessiz bulursun. 

Acıdır nefes almak çoğu zaman

Yıllarca umudun ne oldupunu anlamadan

Bekledin birilerini,

Karıncaların uğraşına bir anlam vermeden

Bekledin,

İşte bu yüzdendir

Kalbin yorgun

En derin acılarını öper

Yamalı bir sevdaya bulanır yüreğin

Dünyanı cehenneme çeviren kim seni

Anlamadın,

Farkına varmadın

Oysa yaralısın.  

Değiştiremedin bir türlü

O çoraklaşmış kafaların yerini

Bir lokma ekmeğe muhtaç eden seni

Değiştiremedin bu düzeni,

Biliyorum, susuyorsun

Ama yaralısın

Farkında bile değilsin...