Beyaz köpüklerle dalgalara karışan
Ben fırtınalarda tutsak bir yaprak
Tutuşan kalbimin ateşi gibi
Kabuk tuttu yüreğimdeki yaralar.
Zamansız çığlıkların sesini örter
Yalnızlığın nefesi.
Kaçamak bir yaşamın gölgesi gibi
Sonsuz bir boşluğa dalmış gitmekteyim
Yarıştım yağmurlarla sabahlara dek..
Sol gözü nemli bir gökyüzü..
Fırtınalı duyguların eteğinde,
Düşerim yola,susarak
Çoğalan çığlığın ardından
Yalnızlığın nefesine sığınarak
Ağlamayı bile unuttum artık
Kaybolmuş hayaller peşinde koşmaktan
Sararmış, eski resımlerde hüzünler
Sonra titreşir kelimeler.
Mor kıvılcımlar geçiyor gözlerimin önünden
Yasemenler unutulmuş
Dağınık şiirlerimde benim
Hep susmalar, hep susmalar.
Kara yıkıntılarını görüyorum ömrümün,
Son bir yaprakta düştü benden habersiz
Kanadı kırık bir akşamda çaresiz,
Kapanır kapılar ardımdan
Gıcırdayan sessizliğinde
Gün bitti ne yazık ki
Lambayı yakmak lazım
Sensizliğin nefesinde
Sesini duymak lazım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder