Başımızdaki mavi gök nerde, uçurtmalar hani
Hiçlik içinde bir resim, yeşil rengini yitirmiş
Doğayla savaşıp duruyor insanlığımız
Kirlenmiş, maya tutmuyor toprak artık
Yoz mevsimler cirit atmakta bahar diye
Yalpalamalar, korkuyla vuruyor kıyılara dalgalar
Saklı kalan düşler var geçmişin kursağında
Mum ışığında eridi güneş
Sinmişiz karanlığa ağlıyoruz sessiz sessiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder