Gidince Büyük Gideceksin

Ve...

Bir gün çıkıp gidersin  

Yüzünde alabildiğince gülümsemeyle  

Kalp atışlarını duyarcasına  

Beyaz bir güvercin gibi  

Süzülüp mavi göklerden uzayıp  

Gidersin uzaklara.  

Gün batarken bazen  

Kimseye görünmeden  

Sokaklarda kayıp çocuklar gibi  

Hayallerin kara bir boşluktayken

Tülü açılmamış bir düşle

Hamalı olmadan hüzünlerin

Gidersin

Ses çıkarmadan yavaşça. 

Çağlayanlar gibi

Bir nehrin sesini andırır gibi

Belki,

Hayata yeniden, yeniden başlamak için

Heybeni yükleyip sırtına

Dilinde bir ıslık,

Kulağın yağmur sesinde

Gidersin

İlkbahar gibi bir mevsime. 

İçindeki közün alevi küllenmeden

Akşamların çiçekleri solmadan

Eğilip namerde boyun eğmeden

Yaraya biraz daha tuz basarak

Derinden çekilen bir oh la

Bir çığ gibi üzerine inmeden hüzün

Doludizgin gidersin  

Arkana bakmadan bazen. 

Uyuyamadığın upuzun geceler olur

Rengi simsiyah,

Hayatının bağrına bir hançer gibi saplanır zaman

Gövden biraz daha uzaklaşır senden

Yüreğini taşıyamazsın

En uzak gri mavileri de alıp yanına

Gidersin

Canının istediği yere. 

Bir kalemde silip atarsın

Üstünü çizersin bazı şeylerin,

Avuçlarında buruşturup kağıtları

Unutulmuşluğun soğuk gecelerine sıkıştırarak

Öpersin yanağından elveda deyip

Yürüyüp gidersin

Gidince tam gidersin. 

Öyle işte;

Bir gün gelir, kendi yüreğindekileri boşaltıp

Biter her şey,

Ard arda yaşanmadan sevdalar

Kendi kendine çekilmez olur ömür

Hesap ödenir, defter kapanır

Ve gidersin,

Bir şairin dediği gibi

Gidince büyük gidersin

Gideceksen büyük gideceksin