Ne ara gelip geçtin hayatımdan 

Ne zaman çekip gittin 

Bir aşkı bırakıp geriye.  

Ağlamayı beceremedim 

Ilık rüzgar gibi yüreğim 

Tek tek gizlemekte gözlerimde 

Bir hüzün yağmurunu bulutlar. 

Gittin, 

Haber vermeden 

Dilsiz vedalar bırakarak gittin, 

İçimden geçenleri bir bilsen 

Sımsıcak sarılmalar

Rengarenk rüyalar kabusumda hala 

Uykularda okşar gibi ellerin

Fısıldar gelincikler gibi

Dudaklarıma hala dudakların. 

Dingin bir ikindi 

Sona ermekte gün yine 

Yasladım yorgunluğumu 

Yaşlı bir çınar gövdesine 

Tıpkı kendi gövdeme dayar gibi 

Serin bir üzüm yaprağı gibi gölgesine 

Yanaklarımdan gamzelerime 

Silinir gider gözyaşlarım

Sessizleşir yavaş yavaş 

Başlar dilsiz vedalar şimdi.

Akşam kadehleri masada 

Başlar kalabalıklarda 

Saklanmaya çalışan bir yalnızlık 

Sessiz çığlıklar boğazımda

Ne istedin benden 

Dilsiz vedalar bırakarak 

Gittin uzaklara habersiz. 

Ne ara gelip geçtin hayatımdan 

Ne zaman başladı bu ayrılıklar 

Görüyor musun,

Ne haldeyim 

Önceki gibi yine sessiz yani 

Yüreğimdeki bu sevda düşü

Sürgünler başladı yine 

Gözlerimden

Dilsiz vedalar gibi 

Dilsiz vedalar gibi...

Alaca ikindi gölgelerinde 

Geceye kırıldı aniden zaman 

Nereye taşır seni yüreğim 

Silip atamazsın ki takvimlerden zamanı 

Başka türlü anlatılmaz ki bu üç fidan 

Boynu bükük gül tomurcukları. 

Sesini yitiren gerçekler kayıp 

Kokunuz siniyor şimdi

Gülün solduğu akşamlara,

Sökülmekte zamanın ruhu

Gri sulara batırılmış gerilmiş yumruklar 

Taş merdivenlere tırmanan  bir yüz 

Gözlerdeki derin boşluklar 

İsyan etmekte derin izler bırakarak. 

Yürüyordunuz,

Yürüyüp gidiyordunuz idama 

Gülüyordunuz

Alev alev ay gibi

Işıl ışıldı gözleriniz 

Astılar sizi o çıkmaz dehlizlerde. 

Dışarıda ay, güneş, yıldızlar ve deniz

Hepsi sizin içindi oysa 

Dalgalı sularda yankılanan 

Hepsi sizin içindi yakamozlar 

Ve,

Acı badem kokusu gibi 

Bir beyaz çığlık sabaha kadar 

Yine dalmışım aynalara 

Siz yoktunuz artık. 

Bu şehrin sokaklarında 

Şimdi ayazlardan çıkmaya çalışıyoruz 

Acılarla büyütüyoruz çocuklarımızı 

Yüreğimiz paslı bir kafes 

Karanlık bir deniz 

Bir dipsiz kuyu gibiyiz 

Şimdi uzak denizleri özler oldu yüreklerimiz. 

Terli şimdi sokak lambaları 

Boynu bükük kır çiçeklerinin 

Koskoca geçmiş,uykulara yatırılmış zaman 

Yapraklarını savura savura bir kızıllık içinde 

Tonu değişti gelincik tarlalarının. 

Ruhumuz bedenimizden çekiliyor sanki 

Bağ bozumundan sızan damlacıklar 

Çöl bakışlı gözlerdeki ırmaklara

Uzak denizlere akıyor göz yaşlarımız 

Ulaşamadığımız. 

Gördüm seni dün gece 

Erkenci tohumları açıyordu tomurcukların

Bahar yavaş yavaş yaza çiçek açmakta 

Açelyalar gibi 

Açelyalar gibi...

Ele avuca sığmaz bir yürek 

Debelenip durmakta 

Göç yollarına düşmüş kuş kanatları 

Erkenci gölgeler düşürmekte yollara  

Bozulmuş göğün, denizin mavi büyüsü 

Şimdi yabancı bize o günler 

Geç kaldık 

Tükendi galiba o masalsı öyküler. 

İçimizde mehtabı doğuran 

Tek bir deniz kalmadı 

Beyaza boyandı, yaz üşümekte 

Çiçekleri kavruldu bahçelerin.

Dün bitti

Gözleri yağmura gömülü 

Sevmek çok güzeldi oysa 

Bir bakış vardı 

Mavi desenli bir derinlikte

Bir bakış 

Tutuşurdu alev alev yürekler. 

İçin için yanan ruhlar 

Beyhude dolaşmakta bir budala gibi şimdi 

Yürümeler yok sahillerde 

Kenetlenmiş parmaklarla,

Yürekleri seğirten fısıltılar yok 

Şimdi çok uzak,çok uzak o sevda şimdi. 

Hangi gülün sapından tutsak

Parmak uçlarımız hep kanamakta 

Hırçın fırtınalar yalayıp geçmekte

Bir türlü savuramadık rüzgarlara 

Leylakların çok olduğu zamanlarda. 

Tükendi masalsı öyküler

Şarkılar türküler tükendi

Mor sümbüllü dağların yaban otlarıydı aslında

Kokladığımızı sandığımız çiçekler.

Gölgesiz bir ağac 

Nasıl da yorgun,

Ateş öyle bir yaktı ki yüreğimizi 

Yarınları düş edemedik,

Kütleşti gözyaşlarımız, dokunamıyoruz 

Aralık kapılardan sızan ışıltılar 

Kırıntı gibi küçülmekte 

Yansımıyor yüzümüze 

Başka çıkış kapısı yok 

Zaman erimeye başladı 

Çok uzak, çok uzak 

Karbeyaz sıcaklığında sevdalar şimdi 

O masalsı öyküler  tükendi

Tükendi 

Tükendi artık...

Sarhoş bir gece başlamak üzere yine 

Gözlerim ufka daldı 

Yasaklanmış bulutların perdelleri yırtılmış 

Yosun kokan bir sağanak yağmur 

Sanki bulutlar yürüyor üstüme üstüme 

Ilgıt ılgıt esen rüzgarlar yerine 

Şimdi yanmakta, yanmakta avuçlarım. 

Ateş basıyor şimdi şakaklarımı 

Gözlerim dolu dolu oluyor 

Ağlayan mahzun bakışlı martılar

Biraz suskun biraz mahçup 

Giz dolu gecenin koynundan 

Nedendir bilmem

Bir bulut gibi kayıp gittiler. 

Gece bozmuştu bir kere

Çekiyordu küreğini sığlıklara balıkçılar 

İçli deniz şarkıları duyuluyordu uzaklardan

Bir alev topunun ortasına vura vura. 

Lekeliydi bakışları 

Akşamın alacasına saklanan yıldızların 

Siyaha batıp batıp çıkıyordu ışıltıları

Gölgelere kırıktı dalgaların 

Yakamozlara sarılışları. 

Büyülü bir kristal 

Bir gün batımı

Öper mi denizi bir daha ihtişamla 

Göğsümden bir yakamoz 

Güllerini koparırmı suların bir daha bilmem.

Kıyılarda unutulmuş

Kuytu bir köşelerde sevişen martılar 

Artık gecenin koynunda iç çekmektedir,

Damla damla tükenmekte 

Dipsiz, uçsuz bucaksız uçurumlarda 

Boğulup gitmekte şimdi ışıltıllar .

Dedim ya,

Karanlığı yırtarcasına

Telaşlı bir ateş yanıyor içimde

Neden diye sormayın artık

Birdaha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

Çıkmazlardan kurtulmaya çalışan  cemreler

Ne varsa avuçlarımızda 

Kül bırakacak yerine 

Kül bırakacak

Kül bırakacak..