Mevsimlerden Sonbahardayım.

Yokluğunun yıldönümü bu akşam yine

Bir fırtına kopacak birazdan içimde,

Radyoda hüzzam bir şarkı

Elimde bir kadeh

Hiçliğimi bırakacağım

Gömeceğim seni kadehlere

Yıllar önce gidişinin,

Sonra çizgi çizgi keseceğim anıları

Sızım sızım sızlayacak yüreğim

Susacak dik dik bakarak bana aynalar.

Dalacağım bu gecenin içine

Sessiz bir misafir gibi geleceğim ocağına

Kelimelere gizlenmiş şiirlerimde

Hayal edeceğim sadece seni,

Bir busa bırakacağım o soluk fotoğraflarına

Dudaklarına.

Kaf dağının ötesinde esmekte, o kavak yelleri artık

Özlemekten daha derin bir koku var içimde

Kimbilir şimdi sen nerdesin

Kiminlesin,

Karşılaşsak

Tanır mıyım seni, tanır mısın beni?

Kırlar düşmüş saçlarıma aynalara bakmayalı

Hüzün rengi almış yüzümün her yeri

Gölgeler düşmüş gözyapraklarımın altına

Ne kadar değişmişim görmeyeli beni.

Kader işte, yoksun sen

Yazdıklarımı ben bile okuyamıyorum artık

Gök mavisi, deniz mavisi

Ebemkuşağı, günbatımı kızıllığını

Sana saklamıştım oysa renklerin hepsini

Farketmez oldu gözlerim şimdi.

Hiç tadı yok artık eskisi gibi şarkıların

Ama,eskisi kadar özlüyorum hala seni

Biraz yorgunum

Ağlayamıyorum da

Alıştım galiba alıştım yokluğuna.

Eskimeden yıpratarak hatıraları

Savurgan harcadık belki sevdaları

Oysa;

Benim ruhumda seninle uçmak vardı ötelere.

Bu gece benim gecem

Bu gece gidişinin yıldönümü,

Sular vuruyor kıyılarıma, bir çekiliyor

Dolaşır durur her ağaç dalında elim

Güz rüzgarlarına, her karış toprağına

Sarı salınımlarına yüzümün,

Seni bilmem ama

Ben, mevsimlerden sonbahardayım...