Paramparça

Akşam sızıyor kapı aralığından

Ayrılık sızıyor bu gece gölgelerin vurduğu duvarlara

Hayallerin düşüyor üşüyen odalara

Bir yara sızıyor

Bir kırık fotoğrafa dokunuşlarla,

Parmaklarım uyuşmakta, hergün biraz daha fazla,

Sızlar dururum bütün gece

Boğazım düğümlenir

Sızım sızım üşümeler 

Volta atar içimde

Evsiz kalmış çocuklar gibi. 

Kül rengi gibi, güz rengi gibi

Çöker gözlerime ağır bir sis. 

Biliyorum seni unutmalıyım

Ve, 

Devam etmeliyim yoluma

Gözyaşlarımı tutamıyorum ki bir türlü

Hayat aynı kalmayacak oysa

Yüreğim paramparça. 

Boydan boya bir ıssızlık

Hüzünler geçer tenha sokakların kuytularından

Yaprak yaprak dökülür, parça parça anılar

Sinerim karanlığa, ağlarım sessiz

Sensiz. 

Yüreğim üşümekte, ruhum çırılçıplak

Ateşlere düşmüş yangınlarda paramparça

Sağa sola saçılmış,

Derleyip toparlayamıyorum kendimi

Acılarıma bir türlü ilaç bulamıyorum, ne çare.  

Ne yağmur,ne dolu, ne tipi korkuturdu beni

Fırtınalara direnen bir yürek vardı

Titriyor şimdi,

Bir yürek var meltemlerde üşüyen. 

İşte bu yüzdendir güzelim bu yüzden

Hep yürür giderim parçalı yolculuklara

Elimi kanata kanata dikenler arasında. 

Boşaltıyorum sancılarımı uzatıp elimi

Dokunduğum yıldızların yansımaları yorgun, sularda

Kalbimin kırıkları iri dalgalar ortasında

Paramparça,

Her gece orada bir yerde durmakta 

Çölde bir serap gibi hayalin. 

Şimdi dumanlı bir yalnızlık

Son uykularım kırılgan

Sarılıp fotoğraflarına

Öylece uyuyup kaldım koynunda

Hatıralar paramparça

Cam kırıkları gibi

Yüreğimi yakmakta

Yüreğimi acıtmakta...