Yokluğunda

Kendimi bıraktığım bir akşam üstü
Ötelerden pencerene sızan ıssızlığın sesini duyuyorum,
Gözümde alevlenen yürek çarpıntılarının
Yokluğunun düşünü kuruyorum bugün.

Seni içime yazdım, öykülerimin tümüne
Gece lambalarının loş aydınlığında
Yokluğunu damla damla yudumladıkça
Kıyısız suların uykularına yazdım .

Belki kendimi arıyorum bugün, bilemedim
Belki sen önümden geçtin göremedim
Belki de sen görmezlikten geldin kim bilir.

Yitip gitmiş günlerin avuntusu var
İçimde erimeyi bekleyen ince sızılar var,
Koyu bir gecenin altındayım
Pervazlarımda yasemenler kadar sararmış
Rüzgarda titreyen erguvanlar benden farksız.

Bir bakır cezvenin koruna gömülüp kızarıyorum
Gözaltı yaprakların mosmor
Tutuşur gibi yanıyor,
Kovalar dolusu şu döktü gözlerim
Yanmıştı bir kere, söndüremedim...