Göç vakti

Göç mevsimindeyim 
Göğsümün avlusundan kuşlar havalanıyor 
Duyuyorum kanat seslerini kırlangıçların. 

Yüzümü geceler örtüyor 
Gri çığlıklarla yıkılıyor duvarlar 
Debelenip duruyor 
Ruhumda devşirilmiş yalnızlıklar. 

Gözlerin düşüyor 
Gözlerimin denizine 
Yeni yelkenler dikiyorum 
Çıtası kırık bir tekneye 
Salıyorum sınırsız düş dünyamın enginine. 

Şişli patikalardan geçiyorum 
Dağlar eğiliyor önümde 
Sesim sesini arıyor 
Yankısı vuruyor kayalıklardan kulaklarıma. 

İliklerime kadar ıslanıyorum 
Ayrılığın göz yaşlarıyla 
Savruluyorum yalpalıyorum 
Güllerin yanına ilişip 
Kendimi kurtuluyorum yapraklarıyla. 

Akşamlar iniyor pervasızca 
Derelerin ıslığı ile ulaşıyorum 
Gecenin son istasyonunda 
Koşuyor bu kentin trenleri 
Adım adım ayrılığa...