Gel ki Safaklar Tutussun

Kızıl bir gecenin koynunda 
Yağmura küsmüş, suları çekilmiş 
Bıktım toprağın bağrına akıtmaktan gözyaşlarımı 
Yetim sevdalar yurt tuttu yüreğimi 
İsyanlardayım, 
Köşe bucak kaçışlarda, amansız çıkmazlardayım 
Ellerim göğsümde, bekliyorum 
Hadi çık gel güzelim 
Siyah düşlerden uyandır beni 
Gel ki şafaklar tutuşsun. 

Bu gece
Bir başkalık var ben de çözemediğim
Tuttum nefesimi bekliyorum
Kızıllığın çöktüğü akşamın karanlığında
Bak gözlerimin ta içine
Göz bebeklerimde en parlak yıldız tozlarına bak
Ay loş ışığını yakar birazdan belki,

Hadi güzelim
Arala gecenin perdesini gün doğsun
Gel ki şafaklar tutuşsun
Gel ki boynuna güneşten taç takarım
Öpe koklaya belki saçlarını tararım
Karışır ruhlarımız birbirine belki.

Uzaklarda bir yerde
Ortak bir düşle
Bir sevgiyi hep yeniden diriltelim
Dalgalanır belki,
Belki, köpük köpük deniz gibi gövdemiz
Gelir misin,
Sabaha yakın uykuların en koyusundan çıkıp
Gel ki şafaklar tutuşsun
Gel ki,
Gökkuşağı rengine bezensin yüreğimiz.

İçimde tuhaf bir sızı
Sanki kırk yıldır yaşamış gibi
Serseri bir rüzgar yüzümde
Duruyorum öylece,
Bilir misin safaklar dertliydi
Bilir misin
Yanlızlığıma uzandım dün gece
Ne zemheriler kucakladı yanlızlığımı
Aynalara küsmüş yüzüm sanki
Kaç gülüş kandırdı beni
Günahlı güzelliklere kanan.

Hadi güzelim, uzat ellerini
Gel kollarıma, özledim seni
Bir köpüklü aydınlığa bırak kendini
Gel ki şafaklar tutuşsun
Sımsıcak bir nefes gibi
Sımsıcak bir güneş gibi