Yasıyoruz İste, Unutulmak Üzere

İçinde oyalandığımız kristal bir küre 

Gözlerimizi kamaştıran, 
Ağrılı, uykusuz ve yorgun 
Üst üste yığılan varoluşlar, yokoluşlar 
Sevişmeler,bitimsiz özleyişler 
Yaşıyoruz işte unutulmak üzere. 

Düş tohumlarına sarılmışız günlerce

Neden olduğunu bilmediğimiz

Kavrulur bazen zemheri ayazında

Sahte gülüşlerle yüreğimiz.

Sımsıcak bir sesin peşine düşeriz gecelerce

Sımsıkı sarılmak istediğimiz avuçlara

Yüreğin üşüdüğü yerde çiçek uzatan dostlara

Vurup gider durmadan sinsi bir sarkaç yine de

Bir o yana bir bu yana, içimize vura vura.

Aşk hangi zamana sığar ki bilmem

Mor-lacivert gecelerin derinliklerinde mi,

Göz kırpmayı unuttuk yıldızlara oysa

Solup gitmekteyiz yarım yamalaktan sonsuzluğa

Hayatı yudum yudum içmek varken.

Yayılmış ortalığa kırılgan bir nefes

Yaşamın geç kalmış tınısına takılmışız,

Bir yabani şarkı gibi yakar içimizi

Dönüp duran takılı plaklarda

Eskilerden kalmış aşklarınız.

Bir kıvılcım düşüyor başımızın üstüne

Bakir sevdaların loş ışıklarına uzanan elleri

Yüzümüze serpiştirilmiş bir korkunun gölgesi

Kendi bildiğince kıvranıp duruyor

Dalgaları gülüşlerimizde gizlice.

O oylumlu vedasız yokoluşlar sığlıklarda

Hiç yakışmazdı oysaki şimdi bize

Yaşamak, unutulmak olmasaydı

Nasıl da güzelleşirdi hayat

Nasıl da güzelleşirdi sevdalarımız

Dalında mor çiçekli hayallerimiz .

Yaşıyoruz işte unutulmak üzere

Ne kalır bizden kalan geriye,

Geçmişten

Bir kaç siyah-beyaz tozlu resimden başka

Bizden ne kalır geriye

Bizden kalan geriye

Ne kalır

Ne kalır...