Ben bugün küçük bir çocuğu aradım mahallemde  

Çocukluğuma dokunmak istedim geçerken  

Tozlu yollarında, unutulmuş sokaklarında  

Gezindim acılarımı dindirsin diye, yüreğimin derinliklerindeki  

Düştüm peşine yıkık duvarların ardına, mıhlandı yutkunmalarım

İçimi yakarcasına yok oluşlar  

Kayalara kazılmış ismimi aradım bulamadım  

Silinmiş, kaybolmuş, her harfi dökülmüş.  

Nereye kayboldu bu evler, bu sokaklar, bu pencereler

Nerede bulacağım şimdi çocukluğumu, kimse söylememişti ki bana

Kaybolmuş her şey, gölgesiz yıldızlar gibi

Nereye gitti sardunyalar, pervazlardaki rengarenk çiçekler. 

Sokakların dibinden yükselen otlar

Gizliyordu her şeyi sanki, hiçbir şey olmamış gibi

geçmişte buralarda,

Yıldızları kaybolmuş, geceleri zifiri karanlık

Kaybolmuş saklambaç oynayan, deli dolu çocuklar,

Hiçlik cirit atıyor  her yerde şimdi. 

Bakışlarımın çoğaldığı yerde, dudaklarımda bir titreme

Kır çiçeklerine dokunmak istedim yamaçlarda açan

Sanki kavrulmuş ayazda, kül solumaları

Hepsi üzgün boynu bükük ağlamaklı

Anamın, babamın elleriyle büyüttüğü

Nar çiçekleri, incir ağacı, hünnap ağacı, asma

Sanki sulanmayı bekler gibi sürgün vermiyorlar artık

Güneşin bile açası yok, sanki bana küs gibi bugün. 

Cemreler döküldü peş peşe nefesim yetmedi

Göğün mavilerini boyamaya

Yüreğimin bam teline vuruyor altında kaldığım hayallerim,

Sanki çağıltılar içinde toprağımın, derelerin 

Hacıhamal' ın suyunun sesini arıyor, içimde yankılanan

Sürgün gözlerim, ağlıyorum ardımda bıraktığım izlerde.  

Bir ses, derinlerden bir nefes fısıldadı yüreğime

Hangi yıldıza dokunsam,

Yüreğim hala sıcak, tut ellerimden çocukluğum

Ne zaman kucaklayacaksın bir daha beni

Kaldırır mı bu şehir, bir daha kaldırır mı bu gidişimi bilmem. 

Nasıl desem, ne desem bilemiyorum

Meğer ne duygusal, ne ürkek, ne içli bir çocuk varmış içimde, fark edemediğim

Alev alev ulanıyor Çakallar'a yüreğim. 

Günleri dünlere yığarak galiba anılarla yaşıyoruz. 

Ay ışığını beklerken bir kere

Gülüşleri çalındı bir daha kırlangıçların

Çocukluğumu ararken ben bu sokaklarda...

Önce acılardan başlanarak  

Bir şeyler var değişecek  

Bir şeyler var  

Değiştirmemiz gereken....

Irmak gibi rüzgar gibi coşalım   

Yayla kokulu çiçekler açsın rengarenk  

Çiğdemler, güller, mor menekşeler bahçelerimizde..

Dostluğun kardeşliğin türküsünü söyleyerek

Gün sabah olacak elbet bir gün

Tarla kuşlarını ürkütmeden

Sımsıcak, birazda boynu bükük 

Başaklar yeşertelim

Firari bir sevda gibi,

Bir şeyler var değişecek,

Gelin;

Hep birlikte büyütelim 

Sevgi yoksunu zamanlarda

Bir çocuğun gülüşlerini

Bir sevenin düşlerini,

Gözlerde yurt eylerken bulutlar

Gecenin karanlığından 

Şafağa yürüyelim birlikte..

Hadi, değiştirelim el ele

Hüzün kokan zamanları

Sevinci biz olalım bu sokakların

Birlikte gidelim eğer gideceksek 

Mavi bir kuşa benzeyerek

Penceresi hiç açılmamış evlere...

Bulutları aynı  

Yağmurları değişmiş bu sokakların  

Geçmişin  nefesi yankılanıyor hala  

Bir köşeye sinmiş  

Pencerelerden...

Baharın aynasından yansıyor yüzün  

Çekingen sessiz ve ürkek bir edayla  

Savruk maviler gibi, 

Dağlardan, ovalardan rüzgarlarla   

Usulca süzülerek gelen  

Yeşile boyanmış serçeler  

Sarıyor büsbütün siyaha bulaşmış  

Kirpiklerini...

Saçlarını savursan rüzgara  

Ay vursa yüzüne, 

Hiç bitmeyen bir senfoni gibi  

Süzülsen gökten  

Çıkıp gelsen yanıma  

Koşarak, sekerek gelsen  

Gönlüme akar gibi durmadan,

Sürgün verse kurumuş tohumları yüreğimin

Çoğaltsam seni içimdeki ırmaklarda 

Irayan hasretleri boşaltırcasına

Orada bir yerde, belki de orada bir yerde

Son gülüm olsan ellerimle yetiştirdiğim

Tutunacağım dallar olsan

Sana uzandığım yolculuklarda...

Senden son bir dileğim var  

Hayat devam ediyor çocuk, her şeye rağmen  

Avaz avaz bağır dök içini  

Bir yolunu bul ve yaşa  

İnsanları yine sev güven onlara.  

Kaldır başını gökyüzüne bir bak

Ulaşmak için yıldızlara,

Şu kayan yıldıza bir bak çocuk

Bir dilek tut

Avuçla tohumlarını yaşamın

Serp toprağa sevgi tomurcuklansın. 

Yıldızlar sönecek, güneş bitecek bir gün

Yine de sevgiyle kucakla hayatı

Sende umutlar tükenmeden, sen bitmedikçe. 

Gülümse bulutlara

Bırak yağmur yağsın

Bırak saçlarını okşasın rüzgar,

Yüzünde kır çiçekleri

Bir çoban türküsü söyle kırlardan

Boyunca uzan seril toprağa

Bağır bağırabildiğin kadar

Yum gözkapaklarını, içinde vızıldasın sesin. 

Uzak çok uzak dağ yelleri gibi düş yollara

Selam söyle hayatın gülen yüzüne

Belki umudu yakalar düşleriniz

Belki bir gün şarkısını söylersin yaşamın

Nilüferler gibi ışır yüzün, kristal billur sularda

Hadi durma

Sarıl hayata çocuk...

Benim içim yanarken  

Neden ruhum titrer hala bilmiyorum  

Bilmiyorum nereye çıkar bu yollar, 

Üşüyen yüreğimi ısıtan  

Çorak sevdalardan uzak  

Sevginin yağmur olduğu  

Yollar var mıdır acaba ?

Yine gecenin bir yarısı  

Düşüncelerim karmakarışık çoğu zaman  

Yıllar yılı içimi yaktı özlemin, 

Yüreğimden tutuşuyorum, bu defa başka  

Bir ateşe attın beni gittin  

Bırakıp beni yalnızlığımla baş başa  

Baksana, 

Kelimeler tükendi sen bitmedin içimde hala.  

Sorma bana sensizliği, bırakma beni yalnızlığımla

Arıyorum bendeki seni

Serseri gecelerde, mor salkımlı sokaklarda

Umutla bekledim sabahlara kadar

Çekip gelirsin diye sessiz ve sakin.  

Sanma ki sensizliğe alıştım ben

Oysaki sana hiç doyamadım,

Ya sen ne istedin de gittin benden

Alevler seni beni değil yakmıyor yalnızca

Acısını hissediyorum yüreğimizdeki aşkın ikimizin de

Hüzün yumağının arasında sıkışıp kalan

Arkasındaki onca bilinmezlikleriyle.  

Ayın denize vururken şavkı

Her kıyıya vuran dalgalardan binlerce hançer

Toprak kokuyor yüreğim, sızlıyor çığlıklarım yalnızlığa

Acılar kalbimi kül etmeden

Ne olur sendeki beni seviver

Çünkü kalp kırık, kalp dökük, kalp yenik.  

Hadi gel artık, hadi gel ne duruyorsun

Durdukça beni ağlatıyorsun,

Kirpiklerimden devriliyor aşk damla damla

Buram buram kokan gözyaşlarımda sen varsın. 

Hadi gel, hadi ne duruyorsun

Bir masal perisi gibi gel

Elini son defa yanağıma koy

Isıt, sızlayan yüreğimin ellerini ısıt

Hadi gel...

Çiçekler çiziyorum şimdi  

Çocukların saklambaç oynadığı bahçelere  

Gülüşünü aradım  

Bulamadım  

O rengarenk dokunuşlar içinde, 

Bir mavi, 

Bir mavi kaldı sadece elimde

Benim en çok sevdiğim

Gözlerine benzeyen

Bir mavi kaldı...

Geceleri karanlıkta türkü oldu bahara 

Sevgi dolu tomurcuklar, 

Yıldız oldu  

Işığını yüzüne vurdu birdenbire  

Gülümsedin,  

Kırmızı bir gül açmış gibi yüreğinde...

Her şeye rağmen; 

Hiç olmadık günlerde bile  

Önümüzde şırıldayarak akan ırmaklarda  

Beyazlayarak patlayan kıyılarda  

Geceleri ayın vurduğu ışık  

Yakamoz olmalıyız dalgalarda  

Cemreler düşerken sulara...

Ve...

Derin bir sessizlik  

Ardından yükselen bir ses  

Martı çığlıklarına karışmış, 

Bir masal kuşunun kanadında  

Düşsel bir yolculuğa çıkmaktı  

Aslında benimkisi  

Cemreler düşerken sulara...

Seni anlatırken  

Ansızın bir sabah çıkagelir  

Memleketimin yemyeşil dağlarına bahar  

Sonra beyaza çalan bir kelebek  

Boşaltır kanatlarındaki yumuşaklığı  

İğde çiçeklerine

Sen diye...

Bir rüzgar esti ta eskilerden ılık ılık  

Zamanın eli değdi yüzüme birden  

Garip bir telaş sardı gözlerimi  

Gizemli bir bakış, sonu belli olmayan bir yolculuk içinde.  

Uzun ve gölgeli aşklar yaşamıştık, gözyaşlarıyla karışık  

Yıldızlarla gelen bir güneş doğuyordu, kızıl gecelerimize  

Dönerdi, başımız dönerdi, artık durmazdı yerinde

Sığmazdı içimize sinemiz, umut ettiğimiz bekleyişlerle. 

Yarardık toprağı, ışığını arayan bir tomurcuk gibi

Güneşi avuç avuç yudumlardık,

Koklardık dağdaki kekik kokularını, birlikte soluyarak

Dikenine katlanarak güllerin. 

Sevmek yetmezdi bize, sevilmeyi arardık

Fazla uzak değildi orası, bir kuş uçumuydu oysa,

Öyle zordu ki ayrı kalmak, yüreği elimdeymiş gibi sevginin

Büyük parçalı bir buluttu, yine de umutluyduk

Uzanırdık sonsuzluğuna evrenin, bütün güçlüklere rağmen gülerek. 

Irayan gecikmelerin sancıları şimdi var içimizde

Bir köşede yalnızım günahsız uykular gibi

Uzak sularda kalmış kristal bir damla

Yüzünü güneşe dönmüş sevdalı bir yalnızlık. 

Hangi yanlışın bedelini ödemekteyiz 

Sevgileri çoğaltamadık,

Tek tek boşluğa çarpıyoruz gölgeleri şimdi. 

Avare şafaklar gibi yitirdik bakışlarımızı

Belki de başka bir zamanın hayalidir bizim gördüklerimiz

Derinlerde uykuya kalmış susku kuşları gibi,

Çağrışımlarımız soluğumuzda zuhur bir kuş dili

Öykü doğurmaz oldu artık yüreklerimiz

Korkak bir keşiş gibi ay ışığından ürküyoruz.  

Kar masalı gibi geçti bizim gençliğimiz

Kardan adam gibi şimdi sessizce eriyoruz.  

Sırları dökülmüş  

Bu kentin kırık aynalarında  

Kayboldukça, kayboluyor düşlerim...

Söyle bana cancağızım  

Sahi ben bu kentte yaşadım mı hiç...

Yalnızlık akşamları yükselirken denizlerden  

Uzak ıssız ovalardan esen bir rüzgar  

Hüzün ve sevda bir akşamüstü  

Kendi türküsünü söyletiyordu bahara  

Bir genç kız düş kuruyordu  

Kararan göğe bakarak pencerelerden  

Kuşların seviştiği saatlerde...

Yalnızlık akşamları yükselirken denizlerden  

Uzak ıssız ovalardan esen bir rüzgar  

Hüzün ve sevda bir akşamüstü  

Kendi türküsünü söyletiyordu bahara  

Bir genç kız düş kuruyordu  

Kararan göğe bakarak pencerelerden

Kuşların seviştiği saatlerde...

Şu günlerde öylesine içliyim ki  

Tutukluk yapıyor sesim konuşamıyorum  

Yüzümü seriyorum avuçlarımın içine, 

Tozlaşan bir sözcük oluyor artık her şey  

Şimdi oturup kalıyorum  

Bir taşın arkasına. 

Doluk doluk oluyor gözlerim

Bir anın ardına düşer gider gibi

Altı sararan bir şafağa dönüşüyor

Gözlerimin altı..

Eğilerek geceyle gündüzün arasına 

Kırdığım çiçeğin dikenli sapından,

Örseliyerek koparıyorum çiçekleri

Sarıgül bırakıyorum ilk kez.

Düşünüyorum da günlerden beri

Demek ki diyorum, kendi kendime

Anlamıyorum, şimdi neden

Neden canım bu özlem,

Bilemiyorum...

Kapanır kapılar  

Söner ışıkları gecenin birer birer, 

Saklanır hüzün   

Bir kadehin dibinde  

Sonra yayılır yere  

Uzatır kolunu hep gecelerin sesine  

Fısıldaşır cılız alevlerin ışığında  

Bakarak gözbebeklerinin içine,

Gözlerime süzülürken ay ışığı,

Bir melankoli seline kapılır

Dudaklarıma hapsettiğim sevda...

Rengarenk gökkuşağı doğar üstümüze  

Gün doğumları gibi gülümseyen, 

Boy verir sarmaşıklar  

Bademler çiçek açar  

Menevişlenir yüzümüz  birdenbire  

Uçuşur kuşlar  

Susamış gibi yüreğimizden  

Dalar gözlerin uzaklara

Bir akşam üstü, mesela

Bir akşam üstü

Sanki birini bekler gibi...

Senle yağmur ırmaklarından  

Aşka açılan pencerelerinden  

Dalgalar toplayalım üstümüze  

Sesini duyalım düş yağmurlarının  

Söndürelim, acılarına dokunduğumuz   

Yaraların sesini  

Yildiz dolu gecelerin saçlarını ören  

Süzülelim, mavilerden günün sabahına yeniden

Elimizden kayan 

Yıldız yağmurlarının içinde olalım

Çağlayanlarına akalım düş yağmurlarının.

Güvercinler uçuralım 

En beyazından geceye

Kristal bir göğün kapısından 

Anamızın aşklarını çağrıştıran

Baharını çağıralım.

Gün doğumunda bekler bizi sevda

Kaf dağına yakın göğsümüzün

Yüreğine yakın bir yerde

Düş yağmurlarıyla  birlikte...

Mor düşlerden çıkıp gelen  

Gülüşün yıldızlı gecelerin ışığı gibi   

Şiirler dökülüyor dudaklarından  

Dağılıyor dalga dalga gökyüzüne.  

Sol yanımda tomurcuklanan bir iz var  

İçimde çiçeklenen, 

Yüreğimin derinliklerinde öyle kazılı duruyor ki adın

Bir sarmaşık gibi tutunmuş sanki, sarıldıkça sarılıyor. 

Salıyorum gökyüzüne mor düşler içinde gece kuşlarını

Karanlık kırılıyor sanki kristal bir küre gibi

Alev alev düşüyor, ulaşıyor göğsümün yamaçlarına

Çığlık çığlığa derinden şafak yangınlarında

Çoğaldıkça çoğalıyor fısıltılar halinde aşk. 

Ah güzelim

Aşk denen şey nasıl bir kimyadır

Nedir içimde çivilenen şey

Besleyen nedir, içimde çoğaltan seni,

Uykularım kaçıyor, tükenmeyen, dizginlenemeyen, geceler boyu

Nedir, yüreğimde dönen, durmadan dönen

En dibinde dönen, şaşkın bir tayfa gibi nedir? 

Ah güzelim 

Dinle bak, nasılda damıtılıyor son akşamın şarkısı

Kor gibi nasıl da dokunuyor yüreğime o gitar sesi

Mavi sarılışlarla

Ortalığı birbirine katarak, nasıl da taş kesiliyor ellerim

Yüreğinin üstüne koyarak.  

Tam ortasındayken rüyalarımın

Nasıl da sürgün veriyor kurumuş tohumları yüreğimin

Nasıl da kokusunu salıyor ortalığa,

Yüzüme her gün serpiliyor inatla gülüşün

Bu göğü delen şehnaz bakışların. 

Orada bir yerde duran, orada bir yerde perçinlenmiş

Hiç kimsenin bilmediği bir aşk öyküsü yazacak ileride belki de...

Yumulu gözkapaklarım  

Güneş susuyor, zaman susuyor  

Kar yağıyor şimdi buralara  

İncecik bir kül yığını gibi dağılıyor buz, 

Toprak yarılıyor kar kristalleri arasından  

İçimde mis kokulu  

Bir çiçek orda bir yerde

Mor bir gül gibi duruyor

Yorgun omuzlarıyla, dimdik

Karçiçekleri...

Hep kendi renginde, sevdalı aşıklar gibi  

Çiçeklerin en güzeli yüzün  

Begonvil kokularını ardında saklayan  

Gizemli bir bakış var gözlerinde, 

Gülüşünde yansıyan  

Ilık ve nemli esen bir rüzgar var  

Uzak denizlerden  

Saçlarında...

Kar yağıyor buralara  

Ben sessizce giderim bu şehirden  

Uykusuz, sapa yollarda vurgun yemiş gibi  

Sokak lambalarının o büyülü ışığında  

Çekilir uykularım  

Çeker giderim kar gibi salınışlarla.  

Bir fırtınalı rüzgar ısırıyor, bu sokaklarda yüzümü,  

Ne çok hüzün biriktirmişim meğer, ne çok

Tutunacağım dallar kurumuş, düşmüş ağaçlara karlar,

Tül perdeleri çekilmiş

Birbirine küs sanki komşu evler gibi

Bir kafes ardında kalmış yaralı bir kuş gibi yüreğim

Sararım yalnızlığımı bembeyaz sayfalara,

Örterken kar geride bıraktığım ayak izlerimi

Ve çeker giderim, tek tek boşluğa çarparak adımlarımı. 

Karlar düşüyor bir varmış bir yokmuş gibi

Hep o boğum boğum örgülü sarmaşıklarla dolu

Yaprakları solmuş

Son sürgünlerin çıktığı o gizemli bahçelere,

Son şarkılarını söylüyor güller dalları kurumuş,

Uyanmaya çalışıyor bir serçe ellerimde üşüyerek

Avuçlarımdan kaçarak uzaklaşmakta, kar üstünde sekerek. 

Çoğalan acılarla çoğalıyor kar, gece gündüz demeden 

Dilim ateşi olmayan bir andız çukuru gibi,

Alev alev yanıyor yüreğim, buz tutmuş

Dokunsalar ağlayacağım

Müjganla vedalaşır gibi sanki gözyaşlarım.

Uzanarak gidiyorum, karlar yağarken bu şehirden

Karçiçeklerinin kokularının ardından kaybolarak

Ellerinin kokusunu anlatıyor bana sanki kardelenler,

Dağdaki kekik kokularını özledim, kendimi bulmak için

Seni özledim

Solumalarını özledim

Kar altında uyuyan Nilüferler gibi

Bir tohum gibi

Serpilmeyi özledim bahara.  

Yamalı masallardan aşırdığımız

Yabanıl bir düştü bizim aşkımız,

Yağmursuz mevsimlerde ıslanmalıydık birlikte

Boşuna yağmamalıydı oysa bu kar

Gitmemeliydim ben bu şehirden...

Uzatıp elimi doğanın yamacına  

Dokunabilsem açan kır çiçeklerine  

Duyar mıyım yankısını acaba  

O büyük aşkımı besleyen sesini  

Düşlerimde büyüttüğüm  

Görür müyüm umuda benzettiğim seni ?

Çok uzaklardan  

İrem bahçelerinde çiçeklenmiş  

Çiğ damlası düşmüş tomurcuklardan  

Buram buram kokan  

Sana güller getirdim, 

Derin uçurumlardan  

Vadilerden  

Sana karçiçekleri getirdim,

Senin için

Sana ait

Yüreğimdeki o uçsuz bucaksız sevgiyi

Sana mavi düşler getirdim...

Sen suskun güzlerden kalan  

Bir öykü gibisin dilimde dolaşan  

Uzak yıldızların ışıkları vuruyor  

Islak mavi gözlerine, 

Seni seyrediyorum  

Suları dalgalı bir aşkın beyaz gemilerini  

Denizlerin en mavisini görüyorum  

Gözlerinde...

Ay ışığını beklerken  

Hangi kırdaki çiçekten   

Sinsice sızıyor bu koku, 

Üstü örtülü  

İzinsiz yararak yüreğimi  

Bir şeyler akıyor sanki ılık ılık 

Aşkın tohumlarını besler gibi...

Güdük zamanlardan geçen, içten içe işleyen, bir sızı var yüreğimde  

Şimdi yaldızları dökülmüş  

Mor buselerin izleri kırılgan durmakta aynalarda, 

Bu gizli gülümsemelerin  

Bu sessiz ağlamaların nedir anlamı, bu karda kışta, 

Ötelerde bir yerde  

Dalgaların yalpaladığı derinliklerde kulaçlar öldü  

Yarınlara yetişemedim  

Dünde kaldı ne yazık ki hayaller. 

Ellerimin değdiği, kim serpiştirdi oralara yıldızları

Kalakaldım bu kalabalık ışıklar arasında, iki arada bir derede,

Bir yandan bu gölgeleri saymak yoruyor beni

Dondum kaldım bu sıcakta, iliklerime kadar dondum

Kanıyor o yara kanıyor yine, neresinden başlasam sarmaya.  

Uykusuz sapa derinliklerde tutsak, öfkeyle irkildi sessizliğim 

Elimde buruşuyor hayalin, uyumaya çalışıyorum

Kalbimin durduğu yerde bozulmakta kırıntıları aşkların 

Düş içinde bir düş içindeyim, giderim herkesin gittiği yere 

Iskalanan şafaklarda

Hayal meyhanesinin arka kapısından çıktım

Issızlıklar merdiveninden

İçimdeki basamaklarda izin kaldı

Kırık bir havayı kokladım, derin bir nefes aldım,

Unuttum artık o bahçeleri

Yeniden koklamak mı o çiçekleri, asla...

Karanlık yağmurlu düşlerden geliyorsun  

Dağ rüzgarlarıyla beraber  

Bir güvercin tedirginliği var içinde  

Biraz ürkekçe  

Dünyanın yaralarını örter gibi... 

Gökyüzü bahçelerinde  

Issız sonun eşiğinde  

Nasılda sarılıyorlar birbirlerine  

Yağmur ve güneş, 

Nasıl da türküleniyor toprak  

Nasıl da kımıltılar halinde tohumlar  

Yosuna boyanmış  

Nasıl da yeşeriyor deniz...

Aşk denen nasıl bir şeydir bilmiyorum  

Nedir, hangi çiçekten sızıyorsun sinsice yüreğime, 

İçimde durmadan dönen bir anafor  

Dolaşıp duruyorsun yüreğimin derinliklerinde   

Oyalayıp duruyorsun avuntularla, 

Bir diken acısı gibi bir el  

Ritmini tırpanlıyor sanki yüreğimin  

Diyorum kendi kendime

O sensin, o sen. 

Derin bir gecenin içinde

Aramak var ya, soluksuz aramak

Savrulup duruyorum solumalarımın arasında

İçimi titreten bir ses, bir düş var

Gömülüp duruyorum yastıklara, koklaya koklaya

Bir misk çiçeği gibi

Ağlıyorum,

Dilimde bir türkü,  bazen dayanılmaz bir tutku

Sevmek, uzaktan bile olsa özlediğim

Bir bakışı vardı içimi yakan

Işte o sendin, o sensin vazgeçemediğim. 

Gözlerimi yumduğumda içimdesin

Karanlıkları yara yara gelen,

Yürüyorum sanki seninle yan yana

Güneşe koşar gibi el ele

Bir seher vaktinin yalnızlığında.  

Buğulu bir camın arkasından bakan sendin

Gel yanıma ben burdayım,

Dokunamıyorum ki yüreğime sen olmayınca

İncinmeyesin diye

Duymalıyım diye seni sesini, nefesini,

Hadi bir ses ver bana ne olur. 

Biliyorum;

O bahar sabahları kadar ılık

O utangaç öpüşlerde gecenin bir vakti

Düşlerime giren sensin

O sensin ,

Uslu bir deniz gibiydi gözlerin

O sensin bir avuç su gibi içtiğim

İçime akan o sensin

Soluksuz yüreğime taşıdığım

O sensin,

Sen aşksın...

Sen yanımda olunca  

Akşam akşam  

Martılar küsmedi bize  

Altından geçmedik diye, 

Döküldü serkeş yıldızlar  

Ay bile değişmiş farkına varmadan  

Düşerken resmi denize.

Sen yanımda olunca

Karlı gecelerde

Ellerim soğuktan üşümedi hiç

Bir kahve tadında ılık

Isıttı yorgun yüreğimi hep

Sıcak sıcak bir aşk 

Gökte bir mavi

Bir canlı güneşti gözlerin

Bir aşk hikayesi bu

Kırmızı ve mavi...

İçimizde bir kar serpintisi  

Ayaz yemiş bir karçiçeği gibi yüreğimiz  

Ürkek ve dilsiz  

Yalnız ve çaresiz  

Sevdası yarım kalmış bir mevsim. 

Sonrasız mevsimler gibi parçalı bulutlu  

Baktıkça uzaklar,

Umutlar üşüdü buralarda, baharı getiremedik

Tüm kaygılardan uzak

Bulutsuz bir gökyüzüdür bizim özlediğimiz

Hoşça kalamadık bir türlü. 

Aşkın diliyle çoğalamadık

Döndük durduk aynı yerde

Taşıyamadık bahara karıncaları ürkütmeden,

Suya yansıyan gülüşünü göremiyoruz güneşin

Hüzün yüklü bulutlar

Kurumuş çiçeklere bir türlü yağmaz oldu yağmurlar. 

Türkü yüklü bir kuşun sevinciyle uçamadık

Bazen dalgalı bir deniz,

Bazen fırtınalı bir hava

Çayımızı tatlandıramadık, içemedik acıdan. 

Erguvanlar vardı bir zamanlar buralarda

Pembe mi desem, mor mu desem

Kaldırımlar boyunca yürüdük bir gölge bulamadık,

Utangaç bakışlarla açmayı bekleyen

Gelincikler görünmez oldu çayırlarda. 

Yağmurlardan sonra yalnızca geriye

Ne gün kaldı, güneşin yüreğimizde yansıyan

Ne şafak, ne sabah

Uzayıp giden kışlar kaldı, ayaza vuran

Titrek maviler kaldı gökkuşağından uzak. 

Bir dağın çığlığı gibi özleyerek

Belki akşamın sesinde bahar, şaşırtacak bizi

Bulup çıkaracağız tohumlarını sevginin

Sevdanın büyülü  yüzünü bir gün...

Dağılıp saçılmış bir düş demeti  

Karışık bir tür acı aşk  

Soluğu dudağımda donup kalan.