Belki Suraya Gölgem Düser

Geçti zamanı biliyorum 
Aslına bakılırsa, 
Bir karanfil 
Bağdaş kuran 
Oturan bir sevda 
Ta orta yerinde 
Yüreğimin üstünde. 

Oysa uyurdu yalnızlığım 
Ninnilerim yoktu 
Beni uyutacak 
Dizlerinin dibinde oturduğum 
Bir sevgili, 
Araf'ı içerken
Bir mevsimlik çiçeklerle
Aralandı sessizliğin kapısından
Sonbaharın,
Sen çıktın birden karşıma
Anlayamadım.

Öyle değil işte
Hangi gözle bakılır ki sana
Hangi kelimeyle anlatılır
O gülüşünün sesi
Yazdığım şiirler isyanda sanki
Kaçak şarkılarla avunuyorum şimdi.

Oysa,
Sen bir çalıkuşu
Ben kimsesiz kafeste tutsak
Yaralı bir kuş.

Dudaklarımda bir türkü
Eski yolculuklarda kalan,
Kaçıp gitmek istediğim yerler vardı
Kendimi dikenli yollara sürüp
Başımı alıp gidesim vardı
Bir bilinmez yerlere doğru,
O yüzden değil mi ki
Birden sen çıktın karşıma
Gidemedim.

Çok fazlada umursamıyordum oysa
Gülmüşüm, ağlamışım
Boş vermişim her şeye
Alışmıştım
Zamansız ayrılıklara
Ateşten korkmaz oldu
Acılarla dövüle dövüle
Nasırlaşmıştı yüreğim.

Şimdi,
Uğultulu bir sarhoşluk içinde
Sanki bir şeyler söyler gibi bana yüreğim
Boş ver,
Hadi boş ver der gibi
Bırakıp gidelim buralardan,
Bırakıp gittiğin yerde, döndüğünde
Gölgeli bir çınar olur belki gövden,
Çiçek açmış ılgınların arasında
Belki,
Şuraya düşer gölgen
Belki gölgen düşer
Döndüğünde
Hadi boş ver
Gidelim bu şehirden...