Yitik Sevdanın Çiçekleri

 

Dalgın, telaşlı ve uzak bir iklim yüreğim 

Bir buruk sol yanım, son acılarım yarım 

Bir başka türkü mırıldanıyor soluksuz bugünlerde  dudaklarım, 

Öyle gömdüm ki, öyle gömdüm ki kendimi içime 

Vurup giderim şiirlerin dibine  

Kimbilir kaçıncı yazdığım şiir bu 

Kimbilir kaç kere kırdım kalemimi 

Direnemiyorum bir türlü o eski anılara.  

Kaç kez kucakladım 

Kaç kez solup gitti avuçlarımdan, derlediğim kır çiçekleri 

Papatya  falları avutmaz oldu artık, hep kendine yontmakta.

Avuçlar dolusu hüzün

Yollar adımladım karlı dağların eteklerinden

Dokunamadım yüreği titreyen kar çiçeklerine

Sığınacak bir kuytu bulamadım,

Şimdi yüreğimin harını söndürecek

Ulaşamadım bir türlü, ötelerde akan serin ırmaklara.

Bahçemden bir demet gül

Birden çıkagelir çocukluğum parmaklarını saya saya

Ah kalbim gümbür gümbür atıyor yine

Çoktandır uslanmıyor nedense bilmem

Kimbilir neler saklıyor sus pus olan yüreğim,

Durmak istiyorum bu akşam

Ihlamur kokulu gölgeler altında

Boğuluyor birden anılarım gözlerimin denizinde

Hangi arada, hangi derede kayboldum

Kıyılara vuran sabırsız dalgalar gibi

Coşkun nehirler gibi

Anılar yığıyorum hep nedense geçmişten.

Hep o üşengeç, hep o utangaç 

Bir zamanlar yüreğimi titreten o dizeler

Meğer silindiğini sandığım hatıralar öylece duruyormuş hala

Usumun en derinlerinde, ara sokaklarında saklı.

Yitik sevdanın çiçekleri,

Şimdi anılarla cilveleşen bir yürek

Sayıklayıp duruyor

Ayaklandırıyor kalp sancılarımı 

Sonsuzluğun sonuna doğru 

Gölgemle oynaşarak 

Gölgemle oynaşarak...