Bir Kar Türküsü

İnsanlar gelir geçer 
Pencere önlerinden 
Hangi yüreğin kıyısında şimdi 
Hangi mevsimin türküsünü söyler 
Şimdi o yürekler 
Mevsim kış oysa 
Bir vakitsiz iklim, 

Kokladığım çiçeklerin 
Saksılardaki gülün 
Rengi hep solmuş 
Çoğalmakta gittikçe hüzünler
Katıksız yalnızlıklar büyütmekte
Sol yanım beyaz bir balçık tarlası
Üşüyorum gittikçe.

Beyaz yanar mı demeyin
Kanatları tutuşuyor
Soğuktan günahsız kuşların,
Yanıyor yürekleri
Bir avuç rüzgarda yuvarlanan
Dönüp duran kedilerin, köpeklerin.
Fırtınalardan topladım üşenmeden
Şimdi,
Dizlerimin dibinde oturmakta
Harlanan beyaz bir ateş
İçimi ısıtmakta
Dönüp durmakta bir türkü
Fısıltıyla yaktığım
Bir kar türküsü
Dudaklarımda...