Sensizliğe dokundum

Yalnızlığın küllerini topladım
Boşlukta yürümeyi öğrendim sen gidince
Sensizliğe bakmayı saatlerce.

Hayatın ipliğini sarıyorum
Diktiğim elbiseler bol geliyor üzerime,
Dağların rüzgarıyla gelen
Neden çıka geldi , sensizliğe dokunmak.

Ah içime doğduğun sen
Seni benden alamadım hiç
Ben seni sevdim,baktığımda uçsuz bucaksız
Ben bir yağmuru sevdim,seni sevdim
Dolu dolu yağan
Bazen suskun, bazen fırtınalarla oynayan.

Sensizliğin bendeki resmini boyadım
Dokundum,
Yağmur görmemiş kurak bir toprak gibiydi dudakların,
Gözlerin resimlerde yalnız bakıyordu gözlerime
Duvarlarda, koyu bir fırtınanın
Sessizliği gülümsüyordu gözlerinde.

Çiçeksiz caddelerde yürüdüm
İpi kopmuş bir özgür gibi,
Susuz kaldım, yine kıyamadım bir damla suya
Pıtrak pıtrak bir hüzün kapladı içimi,
Daha sabaha çok varken
Denizde boğdum güneşi.

Çoğalıyor gittikçe,gittikçe çekiliyor deniz
Avutamıyor artık akşam sedaları beni
Sensizliğe dokunuyorum
Anlam veremedim nedensizliklere.

Neden beni benden alıp yüreğine koymadın
Yine bir yalnızlık kuyusunda sensizim,
Belirsizlik kıyılarında gezinip duran
Dokundular anılar, hiç yaşanmamış gibi
Adını koymak istedim koyamadım
Öylece kaldım
Bunun adı nedir bilemedim...

Cemal Çelik