Nerde Başlar Yalnızlık

Öyle yalnız kaldım ki içimde 
Acıların kıyısına vurmuş bir yürek 
Hayret etmiyorum artık hiçbir şeye 
Nerde başlar yalnızlık 
Bilmiyorum. 

Gözyaşları akıttım 
İçimde hasretler büyüttüm 
Güllerini suladım fısıltı bahçelerinin 
Kaç gecenin yalnızlığını öptüm yıllarca. 

Şimdi ben sana soruyorum 
Hadi söyle 
Nerde başlar yalnızlık, 
Bir tek bana mı uzak aşklar 
Yıldızlar nasıl parlak, nasıl kokardı 
Gecenin mavisiydi oysa 
Kaçak sevişmelerim ardından 
Gün aydınlığının mavisini
Yeniden verir misin bana.

Hüzünler saklıyorum
İğde çiçeklerinin solup uyuduğu
Leylim leylim rüzgarların estiği
Kanayan gül kurusu akşamlara şimdi
Gölgeler çiziyorum.

Her şeyi geçtim
Hani bu kadar da olmaz derler ya
Şaşırıyorum şimdi,
Ne çok kelimenin kanına girmişim yok yere
Evet;
Ne çok şiire düştü adın hece hece
Yüzünü taşıdım yakamozlara kaç gece.

Kahvem soğumuş fincanda
Usul usul çökmekte yalnızlık dibe
Isırır yüreğimin kıyısından
Unuttuğumu zannettiğim
Gözlerimin buğusu.

İnce ince sızıdır
Hep böyle başlar yalnızlıklar
Yabancılaşıyor
Rüzgarını alıp götürüyor
Adına vedalar yazılmış sevdalar.

Nerde başlar yalnızlık
Nerde başlar yalnızlık?
Bir anlat bana.